Weer aan het werk...

Dank voor de lieve reacties en mailtjes :). Het gaat goed hier, hoor! Drukke tijd gehad en zal voorlopig nog wel zo blijven ook, maar we pakken de draad weer op. Hoop veranderd hier: Bertian loopt en de box is opgeruimd, Jochanan is zindelijk, fietst zonder zijwielen en mag binnenkort op school gaan kijken, Christilène mocht meedoen met een filmpje via de muziekvereniging (oeiii, ze was wel heel zenuwachtig ;)) en leest ineens van een beginners-avi nu een stuk hoger (geen idee, het knopje is om ofzo? We hebben trouw het rooster gevolgd met 15 minuten tutorlezen per dag, maar van het 1 op het andere moment was ze ineens verdiept in boeken, las ze melkpakken en jampotten en wilde ze alleen maar lezen/lezen/lezen... Oepsie, ik herken mezelf van vroeger, we waren echte lezers thuis, verslonden boeken en de (bieb-)boeken waren niet aan te slepen...
Zo is het in de ochtend altijd muisstil op haar kamer nadat ze even om het hoekje getrippeld is (waar de kinderboekenkast staat). Een uur later heeft ze dan een stapel met 33 (!) Nijntje boekjes uitgelezen... Jochanan weet al dat ze graag voorleest, dus kruipt vaak naast haar op de bank. 'Chriiiiissss, wil je voorlezen...?' met een smekend snoetje... 

Het ritme van hele dagen school deze week lijkt me een verademing ten opzichte van de eerdere halve dagen. Wij wonen dicht bij school (6 km enkele reis), maar doordat carpoolen nog niet mag officieel rijden we allemaal nog apart. Toch zo'n 125 in de week voor alleen naar school. Normaal rijden we maar 2-3x per week. Op m'n eigen werk ook de draad weer opgepakt en aan het nadenken over afscheid. Wel bikkelen geef ik eerlijk toe met een continurooster, pleinwacht, stagiaire begeleiden en de klas draaiend houden, maar ik geniet met volle teugen van de leerlingen. Echt een zegen om weer op school te mogen zijn met hen, ik voel me een dankbaar mens :)...

Het is lange tijd stil geweest hier, omdat het er gewoon niet van kwam. Zo bleven ook m'n leesboeken liggen, m'n naaiwerk en vele dingen meer. Thuisonderwijs heeft ons mooie dingen gebracht, maar kostte ook veel tijd. Daarnaast hebben we een heel aantal dingen opgepakt voor anderen wat maakte dat er weinig blogtijd overbleef. 

Ik ga niet beloven dat de frequentie weer teruggaat naar 5x per week een blog, dat red ik gewoon echt niet temidden van ons huidige gezinsleven, maar ik zal proberen iets vaker weer iets online te zetten :)...

Zo ben ik weer bezig met een deken aan elkaar haken (oma heeft de lapjes gehaakt), zet ik hier en daar iets op Marktplaats, volg ik een mooie Bijbelstudie van Elkedagnieuw en genieten we van aardbeien en peulen uit onze eigen tuin. 

Kijk dit is de deken voor de jongens geworden. Ik heb 2 dezelfde gemaakt. Oma haakte de lapjes, ik heb ze aan elkaar gehaakt:

En een klein randje verzonnen (eerst omhaakt met vasten in wit, daarna taupe, daarna met oker 2 vasten, 1 lange vaste en toen met blauw 1 vaste, 1 half stokje, 3 lossen en insteken in de eerste losse, half stokje en 1 vaste, zodat je het puntje krijgt):

En Christilène wilde ook zoooo graag een deken, maar ik kon het niet over m'n hart verkrijgen om oma weer te vragen na maar liefst 160 lapjes voor de andere dekens... Maar oma bood het zelf aan en zodoende samen kleuren uitgezocht en daar zijn ze dan; helemaal af:

Dit wordt denk ik het begin...

Als het klaar is, zal ik het nog eens laten zien :). Duurt dus nog wel even. Ik wil er een bolletjesrand omheen haken, dat is een stevige klus weet ik nu al... 

***

Waarom ik zo geniet van m'n werk? Tsja, pubers hè... Die hebben m'n hart... Ik vind het heerlijk om groep 8 les te geven, samen leuke dingen te doen, dan weer heel serieuze dingen te bespreken en het andere moment een leerling te 'dissen' (zo noemen ze dat zelf...) 'Ik heb gewoon de mooiste baan die er is,' roep ik altijd en eenmaal thuis vind ik het ook weer heerlijk om bij het gezin te zijn. Toch mis ik de kinderen dan ook heel erg en Peter mag echt niet praten over het afscheid eind van het jaar, want daar krijg ik nu al buikpijn van... Gelukkig nu nog een paar weken met de hele klas samen, dat scheelt alweer iets :)... 

Als gezin zijn wij de crisis goed doorgekomen. Wel diverse begrafenissen online moeten volgen, dat blijft een rare gewaarwording :(. Ook dat je niet kunt meeleven middels bezoek/condoleance en hooguit een kaartje/telefoontje/appje kunt doen. Ik ben dankbaar dat we nog met elkaar bij elkaar zijn en ondanks dat het hier echt niet perfect is zijn we vooral dankbaar dat we gezond zijn en dat we het zo goed hebben met elkaar. Het is wel weer gebleken dat dat niet vanzelfsprekend is, maar een grote zegen.

Voor degenen die zich afvragen hoe het met het budget gaat: Nou in crisistijd hebben we dus bewust meer uitgegeven om anderen te steunen. Lokale ondernemers met name. Zomerkleding gekocht voor Peter, een keer extra frietjes besteld, dat soort dingen. Ik heb dan wel weer zelf Peter en de kinderen allemaal geknipt. Gewoon, omdat het makkelijker is. In 1 dag eind van de middag de kinderen 1 voor 1 op de stoel, filmpje aan op de laptop en allemaal achter elkaar knippen. Kost minder tijd en stress dan allemaal naar de kapper. Peter begin van de avond erachteraan en alles bij elkaar ben ik dan 1,5-2u bezig inclusief klaarzetten en opruimen en dan zijn ze weer klaar voor een paar weken of langer. Zelf wil ik m'n haar doneren al langere tijd, maar voor de zomervakantie ga ik dus wel proberen een plaatsje te krijgen bij de kapper en als de prijzen dan verhoogd zijn, zij dat dan maar zo. Ik kan me wel voorstellen dat mensen wakker liggen van de prijsstijgingen. Vanuit de ondernemer gezien is het logisch om de prijzen te verhogen, maar als je als burger op iedere straathoek meer gaat betalen terwijl je al niet veel te besteden had, zal dat niet meevallen :(... 

Sterkte voor degenen die nog dagelijks te maken hebben met alle narigheid omtrent de crisis in welke vorm dan ook. 

Werkse voor degenen die (eindelijk) weer mochten beginnen met werken. 

Een goede week toegewenst voor jullie allemaal en dank nogmaals voor jullie betrokkenheid en de vele berichtjes!