Pagina's

vrijdag 25 mei 2018

Waarom het stil blijft...

Het gaat goed hier en minder goed. Goed: De zon schijnt, vogels zingen en fluiten, kids reageren tot nu toe vrij flexibel op diverse opvang in huis, er wordt voor ons gekookt, gestreken, gezogen, opgepast en nog veel meer.

Minder goed: Maandag zat ik op de HAP omdat ik niet goed ben geworden.
Wel bijzonder dat ik er weinig aan over heb gehouden. Voel me dankbaar dat het zo goed is afgelopen... Woensdag moest ik voor controle (n.a.v. m'n dagopnames vorige week) en toen moest ik meteen blijven... Heel fijn dat ik meteen geholpen ben met infuus. Dankbaar dat Peter last minute nog vrij kon krijgen van z'n werk en was er eerst sprake van dat ik misschien pas vrijdagmorgen naar huis mocht, mocht ik toch eerder naar huis. Heeeeerlijk weer in m'n eigen bed, knuffelen met de kids, echt fijn om weer thuis te zijn...

Voordeel van de 3e; niet zo bleu meer. 'Wilt u alstublieft een dunne naald gebruiken?'
Tot verbazing van de verpleegkundige ging 500/u prima door een dunne naald, 0x storing, helemaal blij mee...
Zodoende dus beetje stil hier. Ik heb 2 ochtenden alleen voor Jochanan gezorgd (lees: op de bank gelegen, hij speelde lief, alleen schone broeken gegeven) en ben zo ontzettend blij dat dat tot nu toe verantwoord is. Toen ik zwanger van hem was, viel ik om de haverklap flauw, echt niet te doen om dan voor een kindje te zorgen...
Nu nog laag, op mijn verzoek hoog gezet, zodat ik in de nacht 'afgekoppeld' kon slapen...
 Stiekem zag ik wel een beetje op tegen de 'uit-school-uren', als Jochanan uit bed is en dat ik dan tot bedtijd moet overbruggen met vermoeide kinderen, eten moet maken en met hen moet eten. Tot nu is her gegaan...

Vandaag lekker genieten van het uitgestelde kinderfeestje voor Christilène. Met dank aan Peter en m'n zusje die dit voor hun rekening nemen. Plannetje had ik zelf al uitgedacht, maar de uitvoering gaat me niet lukken. Ik ben blij dat ik weer thuis ben uit ziekenhuis, kan ik fijn even een keer om het hoekje spieken of uit het raam kijken als de tuttebelletjes onder de veranda zitten :)... En wetend dat het in goede handen is, altijd fijn :)...

Nou, hopelijk kan ik snel het bloggen weer een beetje oppakken, maargoed kom af en toe maar even kijken of er nog een update te lezen is ;)...

M'n eerdere blog gemist en denk je nu 'huh?' Lees dan nog even terug.

9 opmerkingen:

  1. Je moet er wel wat voor over hebben voor jullie 3e wondertje. Sterkte en je weet dat het over gaat maar het is niet leuk 'genieten' van je zwangerschap.
    Komt er een punt in je zwangerschap dat dat wel weer gaat of is het tot aan de bevalling ellende?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Weet ik niet. Bij Christilène heb ik het tot de bevalling gehad, bij Jochanan tot 26-30 weken ofzo. Ik wacht het rustig af ;)...

      Verwijderen
    2. Hoi Adrianne,
      Ik heb je vorige post gemist, dus las even terug wat de rede van je ZH opname was... Wauw wat een verrassing dat jullie een kindje verwachten, gefeliciteerd met dit nieuwe leven!!
      En wat ontzettend naar dat je zo beroerd bent.. 9 maanden duren dan wel lang, maar gaan ook weer voorbij en volgens mij heb je heel veel lieve en behulpzame mensen om je heen! Geniet maar van de mooie dingen en het nieuwe leven wat je mag dragen.
      Ik las ook van het plotseling overlijden van je schoonmoeder... Dat is heel verdrietig en ingrijpend. Ik bid jullie toe dat jullie je gedragen weten in Gods liefdevolle nabijheid en daar ook troost uit mogen halen!

      Lieve groet, Janneke

      Verwijderen
  2. Een collega heeft dit ook. Ze is vanaf het begin inderdaad thuis omdat het echt niet gaat. Bij laatste zwangerschap had ze andere medicijnen waardoor het een stuk beter ging. Zou dat voor jou ook mogelijk zijn? (Zal eens vragen wat ze toen gebruikte) Sterkte iig. Mooi dat je nu toch probeert te genieten van de kleine dingen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het valt niet mee om zo zwanger te zijn!
    Maar als het goed gaat krijg je er wat voor terug.
    Heel fijn dat je een lieve man en fam. hebt.
    Ook wat om dankbaar voor te zijn,veel sterkte!
    Groetjes Jannie

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Gefeliciteerd! (Vorige post liep mijn reactie vast)
    Blij om te lezen dat je een positieve houding hebt. In onze gemeente heeft iemand dit ook gehad, maar die bekeek het van een andere kant.

    Negen maanden is te overzien, al snap ik dat het zwaar en moeilijk is. Ik hoop dat er eerder een keerpunt komt en dat je je beter gaat voelen.
    Sterkte ermee! Fijn dat je af en toe wat laat horen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dit kan ook door de medicijnen komen. Ieder reageert daar anders op. Zelf word ik niet depressief van de medicatie, maar anderen wel. Hmm, beetje kiezen uit 2 'kwaden', zonder medicijnen is ook niet te doen en niet iedere arts wil iets anders voorschrijven (zwaardere medicatie). En heel afhankelijk van of je een netwerk hebt. Ik ben echt gezegend met een lieve man, betrokken omgeving/familie/gemeente/enz. Er wordt veel voor ons gebeden, dat betekent veel voor ons, geen idee hoe we dit zouden kunnen dragen zonder gebed, zonder netwerk...

      Verwijderen
  5. Gefeliciteerd met je zwangerschap! Hoop dat het niet zo zwaar wordt als vorige keren. Maar voor een kindje heb je veel over. Wij hebben 7 jaar uitgezien naar een kindje destijds, het was een wonder dat ik uiteindelijk toch zwanger werd. Zwangerschap ging aardig, de bevalling niet. Na de bevalling postnatale depressie. Nu is onze zoon inmiddels 39 en we zijn zó blij dat we hem gekregen hebben... ZO genoten van hen als kind, tiener en nu volwassen man. Veel sterkte en Gods zegen voor allen gewenst groetjes, Miekje

    BeantwoordenVerwijderen