Speurtocht - 'corona-proof'...

Al eerder deelde ik dat we op berenjacht waren geweest. Heel leuk, veel mensen doen mee en je kunt fijn op je eigen tijdstip een rondje wandelen. En er komen steeds meer beren bij, dus meerdere keren een stukje dorp doen en opnieuw kijken of er beren bij zijn gekomen kan prima.

Toch was ik aan het nadenken over een idee waarmee ik ook anderen blij kon maken. Het idee van een 'corona-proof' speurtocht ontstond.

Even voor de duidelijkheid; volgens de RIVM-richtlijnen mag je alleen naar buiten als je allemaal gezond bent uit je gezin en als je 1,5 meter afstand houdt. Op moment van schrijven was/is een speurtocht dus toegestaan mits je niet met de halve wijk tegelijk en met snotterige kinderen naar buiten gaat... Gelukkig waren wij (en zijn we nog steeds) allemaal gezond, dus konden we met z'n allen gaan.

Er was een oudere dame die om 16u nog steeds speciaal uit haar stoel kwam, met 2 handen glunderend stond te zwaaien, ze vond het helemaal fantastisch (er zijn wel zo'n 20 kids langs geweest, die lieve dame had denk ik vermoeide armen na zoveel gezwaai...)

Ik zal met jullie wat dingen delen hoe ik het heb gedaan, wie weet kan ik anderen inspireren :).

Je hebt nodig:
- stoepkrijt
- papier en potlood of telefoon om te typen
- evt. een leuke beloning

Eerst had ik even in de app met buurvrouwen gevraagd of mensen het leuk vonden en de reacties waren erg enthousiast, dus ik ben aan de slag gegaan met de uitwerking. Ik geef het toe; het was een grotere klus dan ik had gedacht, maar het is goed gekomen :)...

Ik heb een rooster gemaakt met 20 minuten tussentijd en iedereen ingedeeld naar wens met haar eigen kinderen. Op die tijd 'moest' je vertrekken, zodat je niet elkaar voor de voeten zou lopen.

De route had ik bedacht en heb ik met stoepkrijt uitgestippeld. Gewoon simpele pijlen als in spoorzoekertje, enkele opdrachten en vragen onderweg bedacht en even opgeschreven, bewust de route langs 2 stukken met seniorenwoningen laten gaan (waarbij de opdracht uiteraard 'zwaai naar zoveel mogelijk mensen en tel naar hoeveel mensen je hebt kunnen zwaaien' was). De route kruiste elkaar niet onderweg, waardoor de afstand (als je elkaar al zou passeren op die plaats) minimaal een meter of 30 was en de kinderen dus ook niet 'even' naar elkaar over zouden rennen.
Bij de plaatselijke bloemiste (die ongetwijfeld flink klandizie mist in deze tijden :(...) bestelde ik bossen tulpen per app voor al die hardwerkende mama's die nu juf/mama/verpleegkundige/nouja verzin het maar zijn en vroeg of er naamkaartjes aan gemaakt konden worden per familie. Buiten de winkel werden ze neergezet in emmers en de opdracht luidde 'pak je naamkaartje uit de emmer'. De opdracht aan het eind van de route 'zet je naamkaartje in een emmer' :P...

De opdrachten heb ik gedeeld per app. Een beetje als volgt: 'Ha moeders (en kids), de route start ......., dan ......................*nouja, even alle straatnamen erop*.... De sterretjes die je tegenkomt kun je uitvoeren, beantwoorden of noteren/foto's van maken. Het is geen wedstrijd dus kijk wat je zelf fijn vindt. Je kunt ook alleen de route lopen zonder de opdrachten. Alleen nummer 11/12 zijn wel 'verplicht', anders komt de rest niet uit. Nouja, snap je vanmiddag wel... De sterretjes zijn genummerd; hieronder volgen de opdrachten:'
En dan de opdrachten als 'hoeveel stenen zie je links/hinkel om het beeld/hoe heet de school rechts van je?' enz. Supersimpel, want de meeste kinderen waren tussen de 3-5 die meededen.
Die nummer 11/12 waren dus van de tulpen :P, om te voorkomen dat ik in de middag met een emmer vol zou achterblijven ;)...

Het enthousiasme was echter zo groot dat ik tot 2x toe mijn eigen ingeplande tijdstip nog heb weggegeven, 1 familie in de ochtend heb laten lopen en uiteindelijk zelf eind van de middag nog snel met de kids de route moest lopen omdat we anders niet op tijd waren voor het eten :P... Gedurende de middag kreeg ik allemaal leuke appjes/filmpjes en foto's van springende/hinkelende en zwaaiende kinderen en onze kinderen vonden het helemaal niks... 'Wanneer gaan wij nou?!' Jij zei dat we gingen alst'ie op de 2 stond....' Ehm, tsja jongens, wij gaan nu alst'ie op de 4 staat, de rest is volgeboekt, hahaha ;)... Maar ein-de-lijk gingen we dan...

Loop op het trapje en spring eraf...

Hinkel om het beeld... (en dan een filmpje krijgen van buurmeiden op rolschaatsen/skeelers die eromheen hinkelen, geniaal :')...

Iemand anders had een hinkelbaan getekend al eerder, dus ook even gedaan met de kids...

Hahahaha, een extra opdracht onderweg... Die was NIET van mij hoor... Ik had alle sterretjes genummerd, liep aan het eind dus onze eigen route en ineens stond daar *7,5 (tussen 7 en 8 in namelijk...) Ik ben razend benieuwd hoe vaak het Wilhelmus daar geklonken heeft, ik heb zooo gelachen. Geniale aanvulling, ik hoop dat jullie genoten hebben :P... 

Gewoon de enthousiaste reacties waren al heel erg leuk. Ondanks dat ik best heel moe was 's avonds, voelde ik me enorm voldaan. Het was echt leuk om te doen voor de buurt. Maar toen ineens stond er een buurvrouw voor de deur. 'Namens ons allemaal voor de leuke speurtocht, de kinderen vonden het echt heel leuk en wij ook en van die mooie tulpen erbij. Dus een aardigheidje...' 

 Kijk dan hoe ik werd verwend:

Dus ik heb maar weer gestuurd naar hen dat ik niet nog een keer een speurtocht wilde organiseren als ze weer zo'n veel te gek bedankje zouden brengen... Echt niet normaal gewoon... 

De mooiste reactie kwam gistermiddag (ssttt voor de groten die dit lezen...). 

Een stoer jongetje uit de buurt (hij wilde eerst niet mee, want tsja speurtochten zijn niet stoer, berenjacht dàt is het...) kwam naar me toe toen ik in de speeltuin zat. 'Nog bedankt voor de leuke speurtocht!' 'Oja vond je het leuk?' 'Ja, het was echt heel leuk...' Ik smolt ter plekke, ahh dat was echt het mooiste bedankje dat ik nooit had verwacht, geweldig :)... 

Mocht je zelf een speurtocht willen maken voor je buurt; gewoon beginnen, het is leuk om te maken en leuk om kinderen (en/of mama's) blij te maken. Gewoon dat ze al een uur onderweg zijn en iets te doen hebben is al leuk. Met dit mooie weer zijn ze vaak niet te houden, dus mooie invulling van (een deel van) de dag. 

Normaal gesproken liet ik bij dit soort speurtochten (tijdens een kinderfeestje) weleens iets lekkers eten/drinken bij een oudere, dat doe ik vanzelfsprekend nu absoluut niet. Zwaaien achter de ramen is leuk, maar echt niet meer dan dat. Alleen een speurtocht is al leuk genoeg, maar mocht je iets extra's willen doen; denk dan eens aan de plaatselijke ondernemer die nu weinig tot niets verkoopt. Let op; zorg wel dat het iets is dat buiten meegenomen kan worden i.p.v. dat je hele families de supermarkt in laat gaan om een zakje lekkers te kopen (want dat is dan weer tegen de RIVM-richtlijnen...)

Wie weet kan ik nog een keer zoiets doen, nog even verzinnen ;). 

Ik vond het zelf ook leuk om te doen.

Eerst even nieuwe voorwaarden stellen: Géén bedankje na afloop bij me langsbrengen :P... 

P.S. Nog mensen die 1 april een beetje missen vandaag? Ik wel hoor... Ik houd er altijd wel van om m'n klas in de maling te nemen, maar dit keer helaas niet. De scholensluiting houdt nog een paar weken aan sowieso, dus pakketten liggen alweer klaar op school. Dat is dan weer geen grapje :/... Pfft, ik mis de leerlingen enorm, maar wat moet dat moet... 

En we staan vandaag in de krant, geen grapje :)