Pagina's

zaterdag 23 februari 2019

Weer thuis

We zijn met Bertian weer terug uit het ziekenhuis. Hoe het gaat is dan natuurlijk de vervolgvraag. Hmm, om eerlijk te zijn lijkt het iets beter te gaan. Hij drinkt beroerd, is erg onrustig, huilt veel en komt zelfs in de nacht weer 2-3x. Voor de opname was hij een makkelijk jongetje, huilde alleen voor een voeding of vieze luier, sliep in de nacht zeker 6-8 uur achter elkaar en nu in combinatie met de anderen die vakantie hebben is het wel even bikkelen. Vandaar dus nu pas een berichtje. We hopen dat de stijgende lijn zich voortzet, alhoewel ze hebben gezegd dat het lang kan duren en het geregeld 2 stappen vooruit en 1 achteruit zal zijn. Ik hoop echt dat het gaat lukken met de borstvoeding en dat hij het weer op gaat pakken. Ik heb nog 2 dingen die ik kan proberen; inbakeren (de Pacco-inbakerdoek is inmiddels gebracht) en een lactatiekundige. Als het maandag niet beter gaat, ga ik die laatste maandag bellen.

Gelukkig is hij minder benauwd, kan ik zelf z'n neusje spoelen, heeft hij meer energie en kan hij zelfs weer lachen :).

Zo zag het er vorige week uit...

Onze pup in een ziekenhuis-wiegje:

Tsja, je moet er toch wat van maken, dus laptops op tafel, allebei aan het werk onder het genot van een chippie. Hoe vul je je zaterdagavond...

Zondag nam Peter zachtgekookte eitjes mee van thuis. De schat; zorgvuldig ingepakt in keukenpapier en aluminiumfolie. Ondanks de rit van een ruim half uur waren ze nog gloeiend heet :)... 

Superfijn natuurlijk dat je mag blijven slapen, maar m'n eigen bed is altijd beter dan een stretcher ;).

In een ziekenhuis gaan veel dingen na 1x gebruiken weg. Wat leuk was; na afloop mocht ik de dingen die anders weggegooid zouden worden zoals het zuurstofmasker, de plakkers met draadjes van de monitor en de spuitjes van de voeding mee naar huis nemen nadat ik vroeg of ze het weg zou gooien. Christilène danste door de kamer, vloog naar haar 'zuster-tasje' en deed alles erin... Nu nog een vrijwillige patiënt vinden, want haar grote kleine broer wil niet altijd meer ;)... 

Voor iedereen: Goed weekend!

10 opmerkingen:

  1. Hopelijk herstelt jullie kleine jongen vlug....liesbet

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fijn dat jullie thuis zijn. Onze jongste heeft met 4 weken ook een opname gehad. Na de sonde heb ik elk uur of vaker aangelegd om weer zelf te kunnen voeden. Duurde echt wel even voor hij weer redelijke voedingen kon drinken. Sterkte hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. spoedig herstel voor jullie kleine man.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Spoedig herstel toegewenst ! Ene van ons kleinkinderen lag onafgebroken in het ziekenhuis van na de geboorte tot ongeveer de leeftijd van 11 maanden..... Toen ze 6 maand oud was, was haar toestand stabiel genoeg voor een levensreddende ingreep in het buitenland (kon enkel daar). INgreep verliep vlekkeloos maar nadien kwam de ene na de andere complicatie. Na een verblijf van enkele weken in het buitenland werd zij in coma teruggebracht naar Belgie omdat zij 'uitbehandeld' was ginder. 't Meisje lag nog weken aan beademing gekoppeld en aan allerhande draadjes, kwam uit op de duur uit coma en moest alles opnieuw leren : drinken uit flesje, voeding met lepeltje krijgen (had aanvankelijk nog problemen met coordinatie slikken en ademhalen), werd 2 keer gereanimeerd. Angst zat erin dat er door zuurstoftekort kersenbeschadiging was ontstaan.
    Gelukkig herstelde ze heel goed zonder enige achterstand zowel op motorisch als op verstandelijk vlak. Integendeel, ze is wat betreft verstand ver voor op haar leeftijd (zit nu volledig schooljaar voor op leeftijdsgenoten). Ze heeft enkel nog problemen met ademhaling en is enorm klein en fijn voor haar leeftijd. Ze had een enorm slechte start van het leven en die eerste maanden, jaren waren vol van onzekerheid en angst ivm haar toekomst. Was ook enorme belasting voor het gezin aangezien er al twee kindjes waren. Soit, eind goed al goed. Ik heb nooit gedacht dat we haar levend zouden terugzien toen ze naar het buitenlandse ziekenhuis getransporteerd werd. Toen ze na weken terug naar Belgie kwam en ik op bezoek ging, herkende ik haar zelfs niet meer :opgeblazen michelinpopje dat langs alle kanten buisjes en darmpjes had zitten. Ik herkende toen enkel haar speelgoed en kleertjes......Eind goed al goed, 't is een vrolijk zeer verstandig meisje van 11 jaar maar ze ziet eruit als eentje van 6.....Die kleine gestalte en nog kleuterachtig uitzicht op haar leeftijd, levert soms wel problemen op omdat ze maar al te goed beseft dat ze niet is zoals leeftijdsgenootjes

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jeetje wat een heftig verhaal. Wat fijn dat er een goede afloop is. Klinkt als een enorm stressvolle periode voor jullie allemaal. Wat een topper jullie kleindochter!

      Verwijderen
  5. Ik had je vorige post gemist en ik schrik van je bericht!
    Veel sterkte met het herstel!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Fijn dat hij weer thuis is, lijkt me een hoop geregel schelen. Ik hoop dat zijn herstel thuis vooral uit 2 stappen vooruit bestaat en dat die stap achteruit in de praktijk mee blijkt te vallen. Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat fijn dat hij weer thuis is. En superleuk voor je dochter dat ze nu zulke echte doktersspullen heeft : )

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Fijn om te horen dat jullie weer thuis zijn. Sterkte met alles, hopelijk voorspoedig herstel! En dat jezelf ook op de been blijf na alles

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat een moeilijke tijd hebben jullie.
    Wel fijn dat de baby weer thuis mocht komen
    Hopelijk mag het nu de goede kant op gaan.
    Heel veel sterkte allemaal.
    Groetjes Jannie

    BeantwoordenVerwijderen