50% korting

Omdat het morgen Dankdag is leek het me een mooie gelegenheid alles uit m'n Marktplaats-winkeltje in de uitverkoop te doen. Alles 50% korting :).

Kom het gerust ophalen in Emst. Verzenden kan ook, dan komen er verzendkosten bij via PostNL of DHL. 

Op mijn boek mag ik helaas geen korting geven (dat is landelijk zo geregeld). Wat ik wél kan doen: Gratis verzenden :). Dusss; bestel nu mijn boek voor de feestdagen (of gewoon zomaar) voor maar 19,95 inclusief verzenden! Mail naar aad.actief@gmail.com en bestel 1 of meerdere boeken. Ook leuk om cadeau te geven. 

*Ik kan zelf in mijn blogs mijn foto's niet meer zien. Zien jullie wel de foto's? Of heeft iemand een idee waardoor dit komt? Uploaden lukt ook niet; ik wilde deze foto erbij zetten, dus klik gerust op de link om het artikel te lezen wat Dankdag inhoudt. 

Stok achter de deur...

Per januari 2021 gaat de afvalinzameling op de schop in onze gemeente. Je gaat betalen per lediging van je restafvalcontainer en je betaalt een vast tarief voor het ophalen van gft- en plasticafval. Nu probeer ik er al op te letten waardoor ik de grijze container prima een keer kan vergeten, dan puilt hij echt niet uit. Ik gebruik wasbare luiers al jaren, dat scheelt een hoop afval. Verder scheiden we ons afval trouw waardoor ik sinds ruim een jaar bijv. textiel (ook knipselrestjes van het naaien) apart houd en inlever bij een goed doel of de milieustraat. Beter voor het milieu en het scheelt weer in de container. Wat komt er dan nog wel in? Bijv. chipszakken, koffieverpakkingen, netjes van mandarijnen (die ik vrijwel altijd los koop, maar als ik ze een keer in een net koop moet het netje in het restafval), wegwerpluiers voor als hij bij de gastouder vandaan komt of als we een keer misgegrepen hebben doordat het drogen aan de lijn iets langer duurt dan verwacht, kapot speelgoed, enz. 

Ik weet dat je dan nog verder kunt gaan door je koffiebonen ergens los te halen of te bestellen via internet, nooit meer chips te eten of extra wasbare luiers aan te schaffen zodat je nooit meer misgrijpt, maar voor ons is dit haalbaar binnen ons gezin. Peter is dol op DE-koffie en ondanks dat ik het niet nodig vind koop ik deze gewoon omdat ik weet dat hij het waardeert. 1 van de tips in m'n boek is niet voor niks dat je juist dit soort dingen moet blijven doen om het met elkaar vol te houden als je wilt besparen ;)...

Nu ik weet dat ik over 2 maanden dus moet betalen per lediging ben ik alvast op zoek gegaan naar de mogelijkheden en zoals het nu lijkt ga ik de restafvalcontainer de deur uitdoen. In plaats daarvan wil ik gebruik gaan maken van een ondergrondse container in onze straat. Voordeel: Je kunt per zak erin doen i.p.v. zo lang mogelijk wachten tot je container eindelijk vol zit, je hebt een container minder (hij staat nu in de voortuin, maar met het risico dat de container door anderen gevuld wordt zou ik het moeten verplaatsen naar de schuur of achtertuin, dat doe ik liever niet. Verder stinkt het minder snel, omdat je het afval sneller aanbiedt en de belangrijkste reden: Een goede stok achter de deur om nog beter te scheiden, minder afval te maken. 

Om die reden ben ik stevig aan het opruimen tussendoor. Is het echt nodig? Mmm, niet eens echt denk ik, want in bijv. de BEST-tas mag ook kapot speelgoed, e-goed, textiel en boeken, dus die hoef je sowieso al niet weg te gooien. Verder kom ik wel wat restafval tegen, maar eigenlijk weinig. Spullen die stuk zijn gooi ik vrijwel altijd al meteen weg of laat ik weggooien door de kinderen en veel wat bruikbaar is wordt verkocht/weggegeven of naar de kringloop of ruilwinkel gebracht.

Voor m'n idee 'moet' ik nu even m'n hele huis door, zodat ik straks niet meteen in januari enkele volle vuilniszakken heb :P... Goede stok achter de deur dus ;)... 

M'n Marktplaats-account vult zich gestaag, alhoewel er ook veel dingen zijn die ik alleen op Facebook gooi. Gewoon omdat ik dat dan niet de moeite vind om een MP-advertentie van te maken. De kinderen willen dolgraag 'op een kleedje' zitten met hun spullen, maar dat gaat nu helaas echt niet. Om die reden toch maar overstag gegaan nadat ze me met puppyogen aankeken met een scheef koppie 'mam pleassssse...?' om wat kleine dingen op de foto te zetten. Normaal verdwijnt dat meteen in de doos voor de kringloop. De moeite die het kost om het online te zetten is naar m'n idee dan meer dan wat het op zou kunnen leveren. 'Als jij dan even voor me stofzuigt, zal ik het erop zetten...' Zo werd het toch nog win-win ;)...

Sinds 2 weken heb ik iemand die me om de week helpt op maandagmorgen met huishoudelijke taken. Het is niet dat ik het niet kan of wil, maar met een ondernemende bijna-peuter, werken, allerlei dingen eromheen wil ik meer dan ik fysiek kan trekken. Maarja, hoe vind je iemand? Dat bleek best lastig, want de 1 wil niet betaald worden (en ik wil dat wel), de volgende kan niet op de dagen dat ik thuis ben, weer een ander zit volgepland en ga zo maar door. Nu heb ik iemand gevonden die ik al jaren ken, Bertian is gek op haar (en hobbelt de hele ochtend achter haar aan 'kijk.... kijk...' om alles te laten zien) en ze zocht nog werk. Echt superfijn dat we elkaar zo gevonden hebben. In een ochtend gebeurt er dan zo enorm veel.
Bijvoorbeeld gistermorgen heeft ze de badkamer en toilet een grote beurt gegeven, de trappen schoongemaakt, de kast leeggehaald en schoongemaakt. Tussendoor gaan we dan heerlijk even zitten teuten op de bank met een bak cappuccino en een dikke koek en daarna weer door... Zelf had ik 2 trommels was gedraaid, de badkamerspullen uitgezocht, een trommel was gevouwen, opgeruimd beneden, stof gezogen en allerlei 'rommel-dingetjes'. Resultaat: Kast op Marktplaats (die wordt nl. over een poosje vervangen door een computerkast is het idee), een doos voor de kringloop, een volle oud papier bak en een vol prullenbakje, 3 tassen voor anderen en een doos kaarsresten voor een goed doel.

Heer-lijk! Ik geef toe; ik ben nog niet klaar, maar dat maakt niet uit, alles helpt. Ik voel me echt dankbaar dat ik zoveel weer kan (voor degenen die mij niet kennen: ruim 7 jaar geleden zat ik in een rolstoel en 4 jaar geleden liep ik volledig met krukken). Voor mij zit de moeilijkheid in de zwaardere huishoudelijke klussen. Voor een ander wellicht een peuleschil, maar bijv. ramen zemen, dweilen, hard schrobben op badkamertegels, stofzuigen zijn echt dingen die me opvreten qua energie om over de pijn naderhand nog maar te zwijgen. Peter neemt dus al die dingen voor zijn rekening (alleen stofzuigen doe ik wel vaak zelf, omdat dat gewoon vaker moet) en hij doet dat met liefde, maar ook hij heeft meer dan zat te doen waardoor er dingen blijven liggen. Het is hier echt geen smeerzooi, maar met hulp nu voelt het beter, het is zo fijn dat die grote dingen nu weer lekker worden aangepakt :)... 

Kijk dan eens hoe netjes :P... Voor iedereen die denkt dat het er vooraf ook zo uitzag, nou... nee... Het was vol en de rechterlade was zo'n 'rommella...' Jep, die had/heb ik dus ook. Omgekieperd op het aanrecht, dus ik MOET dat deze week opruimen omdat het anders een grote ergernis wordt. Vanaf nu geen zegeltjes en kaartjes meer die ik niet spaar, daar wil ik beter op proberen te letten. Dat nam ik al niet aan, maar nu komt het weleens mee als ik de boodschappen thuis laat bezorgen. Lief bedoeld, maar het ligt er maar of ik gooi het weg, jammer dus. 

Vorige week is er ook een hele grote doos naar de kringloop gegaan, ik word daar echt blij van :). Niet helemaal van onszelf, want ik had een vuilniszak vol schoenen gekregen en enkele paren eruit gehaald en de rest weer doorgegeven, dus dat vulde mooi aan. 

Nog meer mensen die hun herfstvakantie enigszins gebruikt hebben voor opruimen/kledingwissel/o.i.d.?

Zwerfafval...

Zaterdagavond, een knal en gejoel, vanuit het raam zien we wegrennende jongelui... We dachten eigenlijk aan vuurwerk, maar achteraf bleek het een confettikanon. En wat voor 1... Eentje die zijn belofte op de verpakking meer dan waar maakt :/...

Naar buiten waar zelfs de koker nog lag en een e-nor-me troep... De auto's, de straat, het grasveldje, de heg; werkelijk overal lagen goudkleurige plastic banaantjes...

Het was al donker, maar het schitterde overal, dus toch maar even naar het betreffende huis gegaan en vriendelijk aangegeven dat iedereen een feestje gegund is, maar dat ik niet 'happy' ben van deze 'Banana-troep' in onze buurt. De man aan de deur reageerde gelukkig goed en beloofde hen te sturen om het op te ruimen. En ziedaar; opruimende jongeren... Tsja, bij lange na was de zooi niet weg natuurlijk en ik was al blij dat ze gekomen waren, dus ik heb het erbij gelaten. De eerste banaantjes lagen echter zondag al in het riool. Ik baalde enorm en zag weinig andere opties dan zelf aan de slag te gaan. 

Zeuren helpt niet, dus hup schoenen/jas aan en bakjes mee. Kinderen mee naar buiten en opruimen maar :)... Op de parkeerplaats vond ik 10 cent en ik beloofde de kinderen allemaal een 'centje bij thuiskomst'. Enkele buurvrouwen kwamen nog helpen en dan gaat het snel, ziedaar:

2 bakken vol met die troep. De kinderen zeiden al 'jammer dat we ze niet uit de put kunnen halen...' Ik had hen uitgelegd dat het dan in zee terecht kwam en dat vissen het konden opeten en dan dood zouden gaan, dus ze wilden heel graag helpen opruimen. Enige is dat we hier een infiltratieriool hebben, dus hier loopt het uiteindelijk gewoon de grond in, maar geen idee hoe ik dat op simpel niveau uitleg. 

Ik heb er toch maar een plastic boterhamzakje omheen gedaan, omdat ik bang ben dat het anders allemaal los in de container blijft plakken. 

Bij binnenkomst allemaal lekker handen wassen met zeep, een lekker snoepje en een centje en ze waren helemaal blij dat ze een bijdrage hadden geleverd aan een schone buurt :)... 

Wat mij betreft mogen die confettikanonnen uit de verkoop gehaald worden. Die plastic troep levert niet bepaald een feestelijke bijdrage. Lekker iets dat afbreekbaar is erin en klaar :)... En ronduit gênant dat je zo'n confetti-koker voor een krappe 2 euro kunt kopen online... Niet te geloven hoe gemakkelijk je die zooi in huis hebt...  

Maarja, dat ben ik... Wat vind jij van confetti-kanonnen?

Yep, ik ben er nog :)

 Yep, ik ben er nog - hét antwoord op veel mails en reacties... Het gaat goed hier gelukkig :). Ik post geregeld iets op mijn Facebookgroep omdat ik dat rechtstreeks vanaf mijn telefoon kan doen en bloggen vanaf m'n telefoon vind ik een ramp ;). 

Het bloggen heeft mijn prioriteit even niet. Niet omdat ik het niet leuk vind, integendeel :). In de zomervakantie hebben we fijn genoten. Hele einden gefietst, leuke dingen gedaan, zowel binnen (als het zo warm was) als buiten en ondanks dat ik niet extreem veel rommel meer heb ben ik weer een ronde aan het maken op de vliering en overal. 

Eind van de zomervakantie heb ik een kofferbak vol spullen naar de kringloop gebracht, 3 vuilniszakken textiel naar de milieustraat (lees: kleine stukjes stof, kleding met vlekken of vergeeld, naairestjes; dat mag niet in de kledingcontainer maar kan bij de milieustraat kosteloos worden ingeleverd en gerecycled), 5 vuilniszakken kleding naar het goede doel, een grote tas naar de ruilwinkel, nog spullen hier en daar naartoe die anderen nog konden gebruiken, 2 zware dozen oud papier naar het goede doel en veel verkocht. Op Marktplaats heb ik alweer heel wat spullen verkocht en ik probeer iedere week weer wat dingen erop te zetten. Neem gerust een kijkje of er iets leuks voor je bij zit en doe een bod (graag wel even middels Marktplaats een bericht sturen, zodat ik alles op 1 plaats houd...)

Heerlijk hoor om steeds weer van dingen afscheid te nemen. Dat het een zakcentje voor ons sponsorkindje en de spaarpotten van de kinderen oplevert is mooi meegenomen, maar geen hoofddoel. 

In de vakantie heb ik meegewerkt aan het vormgeven van de kinderbijbelmorgens door o.a. een vertelling te doen, deze weken was ik bezig met voorbereidingen voor de digitale zendingsdag, het jubileum van een collega organiseren samen met andere collega's, nieuwe klas opstarten, e-learning voor school, verjaardagen van Jochanan en mezelf, inmiddels de 2e ook naar school om te starten in groep 1, enz, enz. Het is niet dat ik niet wil bloggen ofzo, maar ik hield me gewoon bezig met andere dingen :)... Bijv. onderstaande kaart maken ;)... 

Zo hebben we een keer op een warme middag heerlijk met z'n allen aan tafel zitten knutselen met gekregen knutselboeken. 'Kunnen jullie hier wat mee?' verscheen er een foto in de app. Dat leek me wel leuk om een keer met de kinderen te doen. Het kwam precies op tijd. Toen het zo bloedheet was enkele weken geleden mochten de kinderen niet buiten spelen. Klinkt zieliger dan het was, maar achter in onze tuin staat vol de zon erop en was de temperatuur rond de 40-45 graden in de zon. Binnen was het 22-26 graden (zonder airco, gewoon goed ramen/deuren open in de nacht, doeken voor de ramen, enz.). Toen het echt bloedheet bleef en het ook in de nachten niet afkoelde werd het hier 1x 29,5 eind van de middag. Dat was een record, maar nog steeds koel in vergelijking met buiten :). We verzonnen dus allerlei binnenspelletjes. Van 'in het zwembad binnen' (nl. in het deksel van de blauwe schelp met hun zwemkleding en speelgoed boven in de badkamer - lekker verkoelend en lekker koel i.p.v. in de warmte) tot knutselen aan tafel en van verven en kleuren tot het bouwen van torens en voorlezen. Ook gingen we weleens fietsen. Dat was zelfs met 36 graden heerlijk! Voor degenen die het nog niet wisten: We wonen op de Veluwe en bos genoeg dus hier. We fietsen enkele straten en zijn dan middenin het bos. In het bos was het fietsen heerlijk met de rijwind. We hebben weleens 25 km gefietst waarbij we in 22 km slechts 6 mensen tegen zijn gekomen. Niemand ging dan de hort op, terwijl zelfs de kinderen het heerlijk vonden. Voor onderweg een Tupperware-kan water met ijsklonten mee in de pannentent, wat bekers water en een rijstwafel/stukken appel/zoiets. Mmmm, heerlijk hoor! We proberen de kinderen bij te brengen dat dat soort 'simpele' dingen grote rijkdom zijn. 

Een keer wat bramen plukken langs de weg (en genoeg laten hangen natuurlijk!), daar lekker milkshake van maken na een paar dagen, dan weer eens een flink eind fietsen en genieten van al het moois om ons heen, samen iets lekkers bakken of samen koken, teveel om op te noemen...

Voor de komende maanden staat er van alles op de planning. Ik wil nog verder steeds beetje bij beetje o.a. mijn stoffen uitzoeken. Ik heb al veel weggegeven want ik kom er gewoon niet aan toe om alles te verwerken. Verder de kinderkleding (al heb ik niet eens heel veel meer, ik heb al best veel uitgezocht en weggegeven), de keukenkast (we willen een computerkast i.p.v. een buffetkast, dusss ruimte maken zodat de spullen vanuit de buffetkast verdeeld kunnen worden over de rest van de kasten :), papieren (joepie, ik heb al zoveel schoolspullen en papieren uitgezocht, nog maar 1 of 2 dozen te gaan, maar altijd best een hoop werk), hobbyspullen (dit vind ik het lastigst, ik zal maar eerlijk zijn...) Ik ben gek op alles wat creatief is. Kaarten maken, stempelen, naaien, haken, breien, borduren, handletteren, schilderen, cadeautjes maken en inpakken, en nog veeeeeel meer... Ik heb dus veel hobbyspullen. En ik doe het allemaal graag al zou ik veel meer tijd willen hebben... En nu heb ik besloten afscheid te nemen van bepaalde hobby's. Hmm, wel met pijn in m'n hart, maar al zou ik nu 8u per dag alleen maar aan m'n hobby's werken krijg ik nooit meer alles af... Dit klinkt als een hoarder, zo erg is het gelukkig echt niet hoor... Maargoed; Een flinke tas hobbyspullen (o.a. 3D-kaarten, linnenkarton, stickervellen, designblokken) staat klaar om weg te geven, nog een tas met kleinere hobbyspullen gaan naar de schoenendozenactie en een grote big shopper met stoffen is al weggegaan voor een creatief project met kinderen en 1,5 vuilniszak naar een goed doel die naaiprojecten begeleiden. 

Het is gewoon lekker om het te geven aan mensen die er blij van worden. Ik hoef er niet meer aan te denken 'dat wil ik nog een keer doen!' en stel dat ik wel het kaarten maken weer op wil pakken kan ik altijd weer een nieuw boekje even kopen. 

Voor nu heb ik kaarten genoeg om te versturen en daarna zie ik wel weer...

Maandag hoop ik mijn verjaardagscadeautje in te wisselen (waarover later meer), woensdag hebben de kids vrij i.v.m. een studiedag en donderdag/vrijdag werk ik altijd, dus er zal weinig overblijven om weer verder te gaan, maar ik houd jullie op de hoogte! 

Nog meer creatievelingen met tips hier over minimaliseren op je hobbyspullen :)? De regel 'onder de 20 euro/binnen 20 km/in 20 minuten het nieuw kunnen kopen' werkt voor mij niet met hobbyspullen, ik kan dat moeilijk beoordelen en denk al snel 'daar kan ik nog wel wat mee'... Alvast dank voor het meedenken!

Weer aan het werk...

Dank voor de lieve reacties en mailtjes :). Het gaat goed hier, hoor! Drukke tijd gehad en zal voorlopig nog wel zo blijven ook, maar we pakken de draad weer op. Hoop veranderd hier: Bertian loopt en de box is opgeruimd, Jochanan is zindelijk, fietst zonder zijwielen en mag binnenkort op school gaan kijken, Christilène mocht meedoen met een filmpje via de muziekvereniging (oeiii, ze was wel heel zenuwachtig ;)) en leest ineens van een beginners-avi nu een stuk hoger (geen idee, het knopje is om ofzo? We hebben trouw het rooster gevolgd met 15 minuten tutorlezen per dag, maar van het 1 op het andere moment was ze ineens verdiept in boeken, las ze melkpakken en jampotten en wilde ze alleen maar lezen/lezen/lezen... Oepsie, ik herken mezelf van vroeger, we waren echte lezers thuis, verslonden boeken en de (bieb-)boeken waren niet aan te slepen...
Zo is het in de ochtend altijd muisstil op haar kamer nadat ze even om het hoekje getrippeld is (waar de kinderboekenkast staat). Een uur later heeft ze dan een stapel met 33 (!) Nijntje boekjes uitgelezen... Jochanan weet al dat ze graag voorleest, dus kruipt vaak naast haar op de bank. 'Chriiiiissss, wil je voorlezen...?' met een smekend snoetje... 

Het ritme van hele dagen school deze week lijkt me een verademing ten opzichte van de eerdere halve dagen. Wij wonen dicht bij school (6 km enkele reis), maar doordat carpoolen nog niet mag officieel rijden we allemaal nog apart. Toch zo'n 125 in de week voor alleen naar school. Normaal rijden we maar 2-3x per week. Op m'n eigen werk ook de draad weer opgepakt en aan het nadenken over afscheid. Wel bikkelen geef ik eerlijk toe met een continurooster, pleinwacht, stagiaire begeleiden en de klas draaiend houden, maar ik geniet met volle teugen van de leerlingen. Echt een zegen om weer op school te mogen zijn met hen, ik voel me een dankbaar mens :)...

Het is lange tijd stil geweest hier, omdat het er gewoon niet van kwam. Zo bleven ook m'n leesboeken liggen, m'n naaiwerk en vele dingen meer. Thuisonderwijs heeft ons mooie dingen gebracht, maar kostte ook veel tijd. Daarnaast hebben we een heel aantal dingen opgepakt voor anderen wat maakte dat er weinig blogtijd overbleef. 

Ik ga niet beloven dat de frequentie weer teruggaat naar 5x per week een blog, dat red ik gewoon echt niet temidden van ons huidige gezinsleven, maar ik zal proberen iets vaker weer iets online te zetten :)...

Zo ben ik weer bezig met een deken aan elkaar haken (oma heeft de lapjes gehaakt), zet ik hier en daar iets op Marktplaats, volg ik een mooie Bijbelstudie van Elkedagnieuw en genieten we van aardbeien en peulen uit onze eigen tuin. 

Kijk dit is de deken voor de jongens geworden. Ik heb 2 dezelfde gemaakt. Oma haakte de lapjes, ik heb ze aan elkaar gehaakt:

En een klein randje verzonnen (eerst omhaakt met vasten in wit, daarna taupe, daarna met oker 2 vasten, 1 lange vaste en toen met blauw 1 vaste, 1 half stokje, 3 lossen en insteken in de eerste losse, half stokje en 1 vaste, zodat je het puntje krijgt):

En Christilène wilde ook zoooo graag een deken, maar ik kon het niet over m'n hart verkrijgen om oma weer te vragen na maar liefst 160 lapjes voor de andere dekens... Maar oma bood het zelf aan en zodoende samen kleuren uitgezocht en daar zijn ze dan; helemaal af:

Dit wordt denk ik het begin...

Als het klaar is, zal ik het nog eens laten zien :). Duurt dus nog wel even. Ik wil er een bolletjesrand omheen haken, dat is een stevige klus weet ik nu al... 

***

Waarom ik zo geniet van m'n werk? Tsja, pubers hè... Die hebben m'n hart... Ik vind het heerlijk om groep 8 les te geven, samen leuke dingen te doen, dan weer heel serieuze dingen te bespreken en het andere moment een leerling te 'dissen' (zo noemen ze dat zelf...) 'Ik heb gewoon de mooiste baan die er is,' roep ik altijd en eenmaal thuis vind ik het ook weer heerlijk om bij het gezin te zijn. Toch mis ik de kinderen dan ook heel erg en Peter mag echt niet praten over het afscheid eind van het jaar, want daar krijg ik nu al buikpijn van... Gelukkig nu nog een paar weken met de hele klas samen, dat scheelt alweer iets :)... 

Als gezin zijn wij de crisis goed doorgekomen. Wel diverse begrafenissen online moeten volgen, dat blijft een rare gewaarwording :(. Ook dat je niet kunt meeleven middels bezoek/condoleance en hooguit een kaartje/telefoontje/appje kunt doen. Ik ben dankbaar dat we nog met elkaar bij elkaar zijn en ondanks dat het hier echt niet perfect is zijn we vooral dankbaar dat we gezond zijn en dat we het zo goed hebben met elkaar. Het is wel weer gebleken dat dat niet vanzelfsprekend is, maar een grote zegen.

Voor degenen die zich afvragen hoe het met het budget gaat: Nou in crisistijd hebben we dus bewust meer uitgegeven om anderen te steunen. Lokale ondernemers met name. Zomerkleding gekocht voor Peter, een keer extra frietjes besteld, dat soort dingen. Ik heb dan wel weer zelf Peter en de kinderen allemaal geknipt. Gewoon, omdat het makkelijker is. In 1 dag eind van de middag de kinderen 1 voor 1 op de stoel, filmpje aan op de laptop en allemaal achter elkaar knippen. Kost minder tijd en stress dan allemaal naar de kapper. Peter begin van de avond erachteraan en alles bij elkaar ben ik dan 1,5-2u bezig inclusief klaarzetten en opruimen en dan zijn ze weer klaar voor een paar weken of langer. Zelf wil ik m'n haar doneren al langere tijd, maar voor de zomervakantie ga ik dus wel proberen een plaatsje te krijgen bij de kapper en als de prijzen dan verhoogd zijn, zij dat dan maar zo. Ik kan me wel voorstellen dat mensen wakker liggen van de prijsstijgingen. Vanuit de ondernemer gezien is het logisch om de prijzen te verhogen, maar als je als burger op iedere straathoek meer gaat betalen terwijl je al niet veel te besteden had, zal dat niet meevallen :(... 

Sterkte voor degenen die nog dagelijks te maken hebben met alle narigheid omtrent de crisis in welke vorm dan ook. 

Werkse voor degenen die (eindelijk) weer mochten beginnen met werken. 

Een goede week toegewenst voor jullie allemaal en dank nogmaals voor jullie betrokkenheid en de vele berichtjes!

Speurtocht - 'corona-proof'...

Al eerder deelde ik dat we op berenjacht waren geweest. Heel leuk, veel mensen doen mee en je kunt fijn op je eigen tijdstip een rondje wandelen. En er komen steeds meer beren bij, dus meerdere keren een stukje dorp doen en opnieuw kijken of er beren bij zijn gekomen kan prima.

Toch was ik aan het nadenken over een idee waarmee ik ook anderen blij kon maken. Het idee van een 'corona-proof' speurtocht ontstond.

Even voor de duidelijkheid; volgens de RIVM-richtlijnen mag je alleen naar buiten als je allemaal gezond bent uit je gezin en als je 1,5 meter afstand houdt. Op moment van schrijven was/is een speurtocht dus toegestaan mits je niet met de halve wijk tegelijk en met snotterige kinderen naar buiten gaat... Gelukkig waren wij (en zijn we nog steeds) allemaal gezond, dus konden we met z'n allen gaan.

Er was een oudere dame die om 16u nog steeds speciaal uit haar stoel kwam, met 2 handen glunderend stond te zwaaien, ze vond het helemaal fantastisch (er zijn wel zo'n 20 kids langs geweest, die lieve dame had denk ik vermoeide armen na zoveel gezwaai...)

Ik zal met jullie wat dingen delen hoe ik het heb gedaan, wie weet kan ik anderen inspireren :).

Je hebt nodig:
- stoepkrijt
- papier en potlood of telefoon om te typen
- evt. een leuke beloning

Eerst had ik even in de app met buurvrouwen gevraagd of mensen het leuk vonden en de reacties waren erg enthousiast, dus ik ben aan de slag gegaan met de uitwerking. Ik geef het toe; het was een grotere klus dan ik had gedacht, maar het is goed gekomen :)...

Ik heb een rooster gemaakt met 20 minuten tussentijd en iedereen ingedeeld naar wens met haar eigen kinderen. Op die tijd 'moest' je vertrekken, zodat je niet elkaar voor de voeten zou lopen.

De route had ik bedacht en heb ik met stoepkrijt uitgestippeld. Gewoon simpele pijlen als in spoorzoekertje, enkele opdrachten en vragen onderweg bedacht en even opgeschreven, bewust de route langs 2 stukken met seniorenwoningen laten gaan (waarbij de opdracht uiteraard 'zwaai naar zoveel mogelijk mensen en tel naar hoeveel mensen je hebt kunnen zwaaien' was). De route kruiste elkaar niet onderweg, waardoor de afstand (als je elkaar al zou passeren op die plaats) minimaal een meter of 30 was en de kinderen dus ook niet 'even' naar elkaar over zouden rennen.
Bij de plaatselijke bloemiste (die ongetwijfeld flink klandizie mist in deze tijden :(...) bestelde ik bossen tulpen per app voor al die hardwerkende mama's die nu juf/mama/verpleegkundige/nouja verzin het maar zijn en vroeg of er naamkaartjes aan gemaakt konden worden per familie. Buiten de winkel werden ze neergezet in emmers en de opdracht luidde 'pak je naamkaartje uit de emmer'. De opdracht aan het eind van de route 'zet je naamkaartje in een emmer' :P...

De opdrachten heb ik gedeeld per app. Een beetje als volgt: 'Ha moeders (en kids), de route start ......., dan ......................*nouja, even alle straatnamen erop*.... De sterretjes die je tegenkomt kun je uitvoeren, beantwoorden of noteren/foto's van maken. Het is geen wedstrijd dus kijk wat je zelf fijn vindt. Je kunt ook alleen de route lopen zonder de opdrachten. Alleen nummer 11/12 zijn wel 'verplicht', anders komt de rest niet uit. Nouja, snap je vanmiddag wel... De sterretjes zijn genummerd; hieronder volgen de opdrachten:'
En dan de opdrachten als 'hoeveel stenen zie je links/hinkel om het beeld/hoe heet de school rechts van je?' enz. Supersimpel, want de meeste kinderen waren tussen de 3-5 die meededen.
Die nummer 11/12 waren dus van de tulpen :P, om te voorkomen dat ik in de middag met een emmer vol zou achterblijven ;)...

Het enthousiasme was echter zo groot dat ik tot 2x toe mijn eigen ingeplande tijdstip nog heb weggegeven, 1 familie in de ochtend heb laten lopen en uiteindelijk zelf eind van de middag nog snel met de kids de route moest lopen omdat we anders niet op tijd waren voor het eten :P... Gedurende de middag kreeg ik allemaal leuke appjes/filmpjes en foto's van springende/hinkelende en zwaaiende kinderen en onze kinderen vonden het helemaal niks... 'Wanneer gaan wij nou?!' Jij zei dat we gingen alst'ie op de 2 stond....' Ehm, tsja jongens, wij gaan nu alst'ie op de 4 staat, de rest is volgeboekt, hahaha ;)... Maar ein-de-lijk gingen we dan...

Loop op het trapje en spring eraf...

Hinkel om het beeld... (en dan een filmpje krijgen van buurmeiden op rolschaatsen/skeelers die eromheen hinkelen, geniaal :')...

Iemand anders had een hinkelbaan getekend al eerder, dus ook even gedaan met de kids...

Hahahaha, een extra opdracht onderweg... Die was NIET van mij hoor... Ik had alle sterretjes genummerd, liep aan het eind dus onze eigen route en ineens stond daar *7,5 (tussen 7 en 8 in namelijk...) Ik ben razend benieuwd hoe vaak het Wilhelmus daar geklonken heeft, ik heb zooo gelachen. Geniale aanvulling, ik hoop dat jullie genoten hebben :P... 

Gewoon de enthousiaste reacties waren al heel erg leuk. Ondanks dat ik best heel moe was 's avonds, voelde ik me enorm voldaan. Het was echt leuk om te doen voor de buurt. Maar toen ineens stond er een buurvrouw voor de deur. 'Namens ons allemaal voor de leuke speurtocht, de kinderen vonden het echt heel leuk en wij ook en van die mooie tulpen erbij. Dus een aardigheidje...' 

 Kijk dan hoe ik werd verwend:

Dus ik heb maar weer gestuurd naar hen dat ik niet nog een keer een speurtocht wilde organiseren als ze weer zo'n veel te gek bedankje zouden brengen... Echt niet normaal gewoon... 

De mooiste reactie kwam gistermiddag (ssttt voor de groten die dit lezen...). 

Een stoer jongetje uit de buurt (hij wilde eerst niet mee, want tsja speurtochten zijn niet stoer, berenjacht dàt is het...) kwam naar me toe toen ik in de speeltuin zat. 'Nog bedankt voor de leuke speurtocht!' 'Oja vond je het leuk?' 'Ja, het was echt heel leuk...' Ik smolt ter plekke, ahh dat was echt het mooiste bedankje dat ik nooit had verwacht, geweldig :)... 

Mocht je zelf een speurtocht willen maken voor je buurt; gewoon beginnen, het is leuk om te maken en leuk om kinderen (en/of mama's) blij te maken. Gewoon dat ze al een uur onderweg zijn en iets te doen hebben is al leuk. Met dit mooie weer zijn ze vaak niet te houden, dus mooie invulling van (een deel van) de dag. 

Normaal gesproken liet ik bij dit soort speurtochten (tijdens een kinderfeestje) weleens iets lekkers eten/drinken bij een oudere, dat doe ik vanzelfsprekend nu absoluut niet. Zwaaien achter de ramen is leuk, maar echt niet meer dan dat. Alleen een speurtocht is al leuk genoeg, maar mocht je iets extra's willen doen; denk dan eens aan de plaatselijke ondernemer die nu weinig tot niets verkoopt. Let op; zorg wel dat het iets is dat buiten meegenomen kan worden i.p.v. dat je hele families de supermarkt in laat gaan om een zakje lekkers te kopen (want dat is dan weer tegen de RIVM-richtlijnen...)

Wie weet kan ik nog een keer zoiets doen, nog even verzinnen ;). 

Ik vond het zelf ook leuk om te doen.

Eerst even nieuwe voorwaarden stellen: Géén bedankje na afloop bij me langsbrengen :P... 

P.S. Nog mensen die 1 april een beetje missen vandaag? Ik wel hoor... Ik houd er altijd wel van om m'n klas in de maling te nemen, maar dit keer helaas niet. De scholensluiting houdt nog een paar weken aan sowieso, dus pakketten liggen alweer klaar op school. Dat is dan weer geen grapje :/... Pfft, ik mis de leerlingen enorm, maar wat moet dat moet... 

En we staan vandaag in de krant, geen grapje :)

Berenjacht...

Het kan je niet ontgaan zijn dat er er gezinnen 'op jacht' zijn in je wijk. Mocht je het nog niet hebben meegekregen; ze zijn op berenjacht... In deze tijd van zoveel mogelijk binnen blijven, is het voor sommigen vrijwel onmogelijk om de kinderen binnen te houden en willen ze af en toe een luchtje scheppen. Je kunt dat gezellig combineren met 'beren jagen'. 

Heel simpel; je gaat gewoon rondlopen en spotten. Of je neemt een briefje en laat ze turven. Of zoals hier heel handig voor groep 3: Ze schrijft alle cijfers op en telt gewoon iedere tocht verder waar ze gebleven is. Dus 21, 22, 23, enz. Mooie oefening ;). 

Ze zijn hier in de wijk dolenthousiast, echt bere-gezellig :P... In 2 straten spot je moeiteloos 20 beren. Van grote beren (van veraf te zien) tot kleine beren (dat is de differentiatie hè in deze buitenopdracht, die is voor échte speurneuzen :P) en van dikke beren tot platte beren (lees: uitgeprint op een A4, jaaa echt, ge-wel-dig, wat hebben we gelachen...) En dan de terugweg even zwaaien naar betreffende buurman en ontdekken dat hij er achter z'n dakraam ook nog 1 heeft opgeplakt. Christilène 'ohhh, die kun je bijna niet zien, die was écht heel moeilijk...' Ik zeg: Missie geslaagd!

Dus overdag zitten in de keuken:

Christilènes beer:

Jochanan z'n olifant. Ssttt, die heeft zich verstopt in de jungle, dus die vindt niet iedereen...

Knuffelsloffen van Christilène voor het raam naast de deur (eigen idee van madammeke):

En gedurende de dag werd de voorraad boven uitgebreid. Hé, zien jullie dat aapje ;)... Met dat ik een foto wilde maken stond Peter klaar om ze in bed te leggen. Ik wenkte dat hij weg moest, maar Bertian dook meteen tegen het raam toen hij me zag ;)... Nee hoor, die zie je niet iedere dag daar staan. Maar als je hem ziet, mag je dubbel tellen hoor :)... 

Wij gaan bewust rond etenstijd 's avonds. Overdag zijn er veel kleine kinderen die hier spelen en is 1,5 meter afstand houden best heel lastig. Om diezelfde reden mogen de kinderen niet naar buiten als andere kinderen in de speeltuin spelen (alleen achter ons huis). En Bertian is gelukkig alweer beter, anders zouden we thuis blijven. Vanavond hebben we tijdens een wandeling van een dik uur door het dorp (dus niet eens buitenaf gewandeld, maar echt bebouwde kom) onderweg 1 fietser en 3 dames op skeelers gezien. De rest zat lekker te dineren, ideaal :)... 

Zelfs pubers kwamen hier voorbij op de fiets met een mobieltje in de hand, stopten even bij ons huis, telden de beren en fietsten weer verder. Het lijkt wel Pokémons vangen :P... 

Zometeen gaan we 'coronaproof' spoorzoeken/speurtocht doen. Ik hoop dat ik nog even tijd kan vinden om er een blog over te schrijven, wellicht ter inspiratie voor anderen!

Heb jij al een knuffelbeer achter je raam staan? Sterkte in deze (voor velen moeilijke) tijd!

Week 1 - thuisonderwijs

Zo, de eerste week thuisonderwijs zit erop... En ik geef toe; Pfoee, dat was pittig... Voor iedereen die denkt; Joh, je bent leerkracht, je doet dat 'effe' - ik zal je snel uit de droom helpen, doe mij maar een stapeltje (bijna-)pubers, dat ligt me beter dan een een groep 3-leerling, bijna-kleuter en flink zieke dreumes...

Ik mag niet klagen dus zal dat ook niet doen, maar zie het maar als hart onder de riem; Je bent niet alleen. Dussss; als je afgelopen week tegen de muur hebt willen slaan, de deur hebt dichtgeknald, gemopperd, gegild of gedacht 'laat die verplichte vakantie maar snel weer over zijn' - helemaal goed, je bent vast niet de enige ;)... Of lees Rita's blog nog even, zij hamstert elke week :P, hahaha geniale blog waarin veel moeders zich zullen herkennen.

Ach, ik snap ook wel, je moet even je draai vinden, dus ik hoop dat het gaandeweg beter gaat. We hebben maandag op school met een heleboel collega's pakketten ingepakt voor de kinderen, weekplanningen gemaakt, papieren gekopieerd, nouja, het hele pakket wat een heel aantal thuis hebben inmiddels. Normaal denk ik na over 1 (hooguit 2) dag(en), maar 3 weken vooruit denken zorgde wel voor wat hoofdbrekers. Gelukkig is het goed gekomen.

Maandag toen ik op school druk was, heeft Peter het schooltje ingericht... Jochanan wil ook naar school, dus kreeg ook een werkblad en een heus 'bureau'... 

Bij het gebrachte werk zat ook de 'herrie-stopper'. Wat was ze daar blij mee... 

Nog een dagdeel opvang gedaan voor de kinderen op school voor wie dat nodig was, verder de kinderen thuis (van noodopvang wil ik geen gebruik maken i.v.m. de aanbevolen richtlijnen vanuit de overheid) en Peter moet ook thuis werken. Hij heeft gelukkig een eigen kantoor, maar op momenten dat ik weg moest, moest hij aan de keukentafel werken, dat is niet zo handig maarja heel NL kampt hiermee, dat scheelt...

Toen werd Bertian nog flink ziek. Bekend probleem van hem hoor, hij is vaker ziek, maar die half-slapeloze nachten kan ik missen. Overdag met een brullende dreumes reken-instructie staan te geven over splitsen (doe mij maar breuken vermenigvuldigen, want ik heb echt zeer weinig ervaring in groep 3...) en een  'iets zachter, niet zo graaien in die Duplo-bak, ik kan me niet verstaanbaar maken...!' over je schouder tegen de bijna-kleuter: Ik geef het toe; zweet op m'n voorhoofd ;)...

De leerlingen mis ik onwijs, dus maakte ik kaartjes vorige week en heb ik even rondgebracht. Heel leuke reacties teruggekregen ;). Het is dat ik ze zo mis, maar tegen de tijd dat ze weer naar school mogen, zijn ze denk ik lekker verwend thuis met cappuccino bij het huiswerk maken enzo, hahaha 'dat hebben we op school niet, dus het heeft voor- en nadelen...' Geweldig toch, dat soort dingen vind ik dan weer echt heel leuk om te horen...

Of Christilène... Die was compleet overstuur zondagavond toen ze hoorde dat ze niet naar school mocht. Ze heeft zo vreselijk gehuild en vond het echt heel erg. Maandagmiddag werd haar werk bezorgd en ze kon niet wachten om te beginnen. Oeii, ze ging vanaf dinsdag als een dolle, had woensdag haar hele weekplanning al af inclusief een hoop extra werkbladen die ik had geprint en wat dingen waarvan ik wist dat ze die wel extra kon doen uit haar werkboekjes. Ik beloofde meester te vragen of hij extra werk had. 'Mam, als de meester niks heeft moet je zooooooo'n dik werkboekje voor me maken, anders heb ik niks te doen...' (armen een halve meter uit elkaar)

Gelukkig was er nog genoeg werk en ze kreeg een pluswerkboekje van taal. 'Mam, mag ik beginnen?' toen het in huis was. 'Nee joh, ga lekker met de Duplo...' maar nee madammeke wilde taal doen, want ze is gek op taal. Ik stond eten te koken en schetst m'n verbazing 'mam, ik heb het boekje uit...' Huh? En jawel, hele boekje uit... Ik hoop maar niet dat de meester dit leest :P... Officieel is zo'n boekje voor een week of 3 iedere dag wat ofzo... Nougoed, ze had het klaar en ik moest het nakijken...
Ze zat al zo te grinniken hoe verder ik bladerde... Totdat ik het zag:

Ohhh, echt groep 3 humor :P... Dit soort flauwekul komt in groep 8 niet meer voor hoor ;). 'Niet aan de meester laten zien hoor...' en huphup snel de gum erbij en het goede antwoord 'want ik weet natuurlijk wel dat het een sleutel is...' Varkentje...

Begin van de week had ik nog enthousiaste plannen over wat ik allemaal zou doen in de komende 

3 weken. Moestuin compleet inzaaien, taart bakken, vliering opruimen, wat naai- en verstelwerk en nog wat klussen... Inmiddels zijn m'n plannen aangepast naar 'zien dat we overeind blijven...' 

Thuis les geven heb ik niet voor gestudeerd. Je wilt de sfeer goed houden, mama zijn en ook juf tegelijk voor alledrie, juf zijn op afstand en contact houden met de kids (en/of hun ouders), bijles geven op afstand, enz. 

Een zoektocht naar paracetamol zetpillen en alcohol voor een flink ziek kind hielpen niet erg mee, alhoewel het gelukkig gelukt is. Dankbaar dat God voor ons zorgt, ik heb echt gepiekerd hoe ik er nog aan kon komen, maar zo dankbaar dat we het op tijd voor het weekend hadden. 

Nadeel van normaal boodschappen doen. Met 5 zetpillen en 1 cm alcohol in je flesje heb je dan ineens tekort als er in de winkels gehamsterd is :/...

Ik vind het echt gaaf om te zien hoeveel mooie initiatieven ontstaan van mensen die iets voor elkaar doen. Bezorgservice van boodschappen, kaartjes delen, afstandsonderwijs, maar ook bijv. deze estafette in Apeldoorn die ik tegenkwam heb ik echt van genoten. 

Hoe leuk kun je het hebben temidden van de ellende ;)... 

En creatieve ondernemers die weinig tot geen klandizie meer hebben of zelfs dicht moeten en ondertussen supercreatief zijn geworden. Bijv. Hartje Holland gaat ineens broodjes bezorgen zag ik, ohhhh wat spijtig dat ze zo ver weg zitten, want die zijn zoooo lekker... Bij Brownies&Downies kun je cadeaubonnen bestellen en na de crisis komen inwisselen (omdat het voor hun werknemers niet mogelijk is te gaan bezorgen, hoe graag ze het zouden willen).

Vrijdagavond genoot ik van een concert van Hendrik & Hugo via Facebook :). Boffen, want de concerten zijn geregeld óf verder weg óf dichtbij op een avond dat ik niet kan en nu kon ik vanuit de huiskamer meegenieten...

Allerlei lokale initiatieven waarin hulp aangeboden wordt; Jongeren die zich aanbieden om op te passen voor ouders die werken in de cruciale sector, kinderen die de hond uitlaten voor een ander omdat een gezin in thuisquarantaine moet of mensen die kaartjes schrijven naar mensen in een instelling en daarbij hun hond zich laten voorstellen en vanaf die dag dagelijks even hun rondje langs het tehuis lopen en zwaaien naar de bewoners op een redelijk vast tijdstip. Tsja, uiteraard zagen die mensen liever hun familie, maar dit vind ik toch een waardig alternatief in deze 'verbo(n)den' tijd. 

Kerkdiensten die live worden uitgezonden voor iedereen. Bij ons liggen de kleurplaten voor morgen al klaar en we gaan zien hoe het loopt.

Heb je geen printer? De website alleeninkt.nl biedt 50 prints gratis aan voor als je geen printer hebt en toch iets nodig hebt. Echt superlief :)...

Wij hebben de kleurplatenbak uitgezocht vanmorgen en een bak vol klaar staan. Maandag/dinsdag wordt er verder geschreven. De eerste enveloppen zijn gepost, lekker ouderwets brieven schrijven. We maken er maar het beste van...

Ik besef weer te meer hoe gezegend we zijn. Je zult je kind of ouder 3 weken niet mogen bezoeken omdat hij/zij in een instelling woont. Of je kind zal het moeilijk vinden om mee te komen op school en nu moet jij hem/haar het werk uitleggen met al je geduld terwijl ze niet willen/kunnen. Of als ondernemer verplicht dicht moeten of gewoon geen klanten meer hebben; pfoe, dat valt niet mee :(... Heel veel sterkte voor iedereen die er middenin zit, hopelijk is het snel voorbij!

Oja, trouwens meel kopen is gelukt voor nu. Via debakwinkel.nl heb ik meel kunnen kopen. Het was een tip die ik kreeg via Facebook van meerdere mensen die goede ervaringen hadden. Mooie prijs, je betaalt 2,79/2,89 per kg voor bloem en volkorenmeel en boven de 30 euro geen verzendkosten. Iets duurder dan wat ik normaal koop bij de molen, maar ik ben allang blij dat ik iets heb kunnen krijgen, want na een week op zoek had ik me al voorgenomen komende week brood te bestellen. 

Met een keer pannenkoeken, zelfgemaakte pizza en het standaard brood in ons gezin is 6 kg in een flits op en met de paar gekochte kilo's laatst ben ik dus geen 2 weken gered zoals gedacht, maar ben ik er al bijna doorheen... Komende week weer genoeg dus, echt heel blij mee :). 

En hoe gaat het met jullie? Lukt het met je werk/kinderen thuis? Of merk je weinig van de crisis?

Sterkte in alles als het je zwaar valt!

Geef ons heden ons dagelijks brood...

Bah, bah, bah... Ik ben niet snel negatief, maar vanmorgen was ik echt teleurgesteld over wat ik zag...

M'n broodmeel is op. Ik koop dat altijd met 45 kg tegelijk bij de molen, maar i.v.m. de corona-maatregelen zijn ze gesloten. Ach, ik moest toch nog boodschappen doen bij de supermarkt, neem ik daar wel even meel mee. Huh? Hele schap leeg... Er zijn hamsteraars (gelukkig lang niet iedereen!) die zich echt van een slechte kant laat zien. Kratten vol houdbare melk, karren vol brood, laden-laden-laden... Geen toiletpapier meer, geen houdbare melk, geen rijst en pasta, nog een enkel brood (ja inderdaad om 10u vanmorgen was vrijwel al het brood al op), geen diepvriesgroente, geen potgroente en ga zo maar door. 

Waarom reageren sommige mensen zo egoïstisch? We hadden de kinderen pannenkoeken beloofd (omdat de pannenkoekendag niet doorging waren ze teleurgesteld, dus ik beloofde thuis pannenkoeken te bakken), waardoor ik 2 pakken melk nodig had. Ik voelde me bezwaard toen ik al een duurdere variant moest nemen, omdat vrijwel alles op was. Er stonden er nog 5 van dat 'half-dure' merk, van duurdere merken nog iets meer. Ik pakte er 2 en voelde me bezwaard. Toen ik later een kar zag met 8 trays van 4 pakken houdbare melk wist ik dat 2 pakken kopen omdat je ze de komende week nodig hebt niet te vergelijken is met 32 pakken meenemen. Ach, misschien was het wel dringend nodig. Ik kom alleen wel vaker in de supermarkt, maar heb zoveel lege schappen (terwijl er extra is ingekocht en extra gevuld) zelfs met feestdagen nog nooit gezien. Zoals een buurtgenoot het verwoordde 'alsof er geen morgen meer komt...' Er wordt dus wel degelijk gehamsterd... 

Een leerling vertelde gisteren 'mensen worden heel egoïstisch van corona. In de supermarkt had m'n moeder gezien dat er iemand heel veel wc-doekjes meenam, armen vol. Iemand anders vroeg 'zou ik dan misschien 1 pakje mogen?' 'Nee...'' De rest van de klas luisterde stil... Wat geven we onze kinderen mee? Ieder voor zich, pak wat je pakken kunt, vooral alleen aan jezelf denken, hoe de rest dit doorkomt maakt niet uit, als IK het maar overleef... 

Zelfs vanuit het kabinet is al gereageerd dat er voedsel genoeg is en dat er niet gehamsterd hoeft te worden. De AH-medewerkster verontschuldigde zich 'we hebben echt héél veel ingekocht, maar als mensen overal minimaal 6 van meenemen; daar kunnen wij niet tegenop...' Iemand zei me 'bij onze Aldi zei de medewerker dat ze gisteren een top-omzet hebben gedraaid die niet meer te evenaren zal zijn...' Het lijkt nog erger dan de dagen voor Kerst...

En waarom heb je dan zoveel toiletpapier nodig? Ik zei hier thuis al 'maar dat kun je toch niet eten? Waarom hamster je zoiets? Stel dat het toiletpapier op is, pak ik wat oude hydrofiele luiers, sjees de lock erlangs en ik heb wasbaar toiletpapier wat keer op keer te wassen en herbruikbaar is, klaar...' Toch kwamen er overheerlijke wc-papier recepten online :P... Papier-haché ofzo, sorry het is echt gewoon lachwekkend, dit is toch te maf voor woorden?! En kijk deze Brabander; dat lachje alleen al werkt aanstekelijk ;)... 

Met weinig kun je zoveel. Geen idee waarom ik 15 kg rijst, 30 liter melk of 60 rollen toiletpapier nodig zou hebben. Zelfs niet als we 4 weken in quarantaine zouden moeten gebruik ik dat niet op. Terwijl we toch met 5 zijn... 

Ik zie mooie initiatieven voorbij komen. De bieb die luisterboeken gratis ter beschikking stelt voor als je thuis moet blijven, mensen die helpen als je je huis niet uit mag door bijvoorbeeld medicijnen of boodschappen te halen en het voor je deur te zetten (want bezorgvakken zitten vol), mensen die gratis materialen maken voor kerken en/of kinderen om diensten thuis te houden als je niet naar de kerk kunt/mag, enz, enz... Blij dat er ook nog positieve dingen te melden zijn temidden van deze gekte... 

Geen idee hoe lang de scholen/opvang nog open blijven. Zowel voor onze kinderen alsook voor m'n werk als leerkracht. Ik wacht het maar af. In de klas zei ik al dat ik met liefde kom en blijf werken zolang het kan, maar dat ik me niet kan vinden in de reden die genoemd wordt voor het openblijven van scholen, nl. dat ouders anders geen oppas hebben. Tegen mijn klas 'jongens, ff serieus, ik ben toch niet jullie oppas?! Ik kom hier om jullie les te geven, dáárvoor ben ik hier...' Het is toch geweldig om kinderen iets te leren, iets uit te leggen, te helpen, ondersteunen, iets nieuws te laten doen, enz.? Ik ben blij met m'n oppas en heb ook veel opgepast, maar ik ben in de klas echt geen oppas, op geen enkele manier... Net zo'n suf argument als dat we zouden zeggen dat we de scholen maar open houden om de leerkrachten bij het Malieveld vandaan te houden. Zo verspreid over scholen zijn ze in ieder geval niet met 100 tegelijk bij elkaar... Jaaaaja... 

We lazen vanmorgen uit Exodus 16 over dat God dagelijks manna uit de hemel gaf aan het volk. Iedere dag werd er voor hen gezorgd. Ze mochten genoeg pakken voor 1 dag (of op de dag voor de sabbat voor 2 dagen) en niet meer. Mijns inziens is het niet nodig dat je voor max. 1 dag boodschappen doet, maar als iedereen gewoon boodschappen doet, heeft iedereen genoeg.  

Overdaad schaadt, zelfs in corona-tijden als je het mij vraagt... Voor iedereen een gezegende zondag toegewenst waarin het wellicht anders zal gaan dan vooraf gedacht. En sterkte als je er middenin zit! 

En mocht je nog iets te doen zoeken voor als je thuis zit: bestel gerust m'n boek even per mail aad.actief@gmail.com. Gratis keuze uit: 2 sets wasbare wattenschijfjes, 1 set wasbare zoogcompressen of 5 wasbare snoetenpoetsers of billen-/toiletdoekjes (wit) als extraatje erbij.

Hamster jij? Of deed je 'gewoon' boodschappen :)?

Ze zijn er weer... Zoogcompressen, wattenschijfjes en billendoekjes :)...

Lange tijd heb ik de zoogcompressen, wattenschijfjes, billendoekjes, enz. offline gehad. Gewoon omdat ik niet kon voldoen aan de vraag. Ook zonder dat ze op Marktplaats staan krijg ik bestellingen en nu ik 2 dagen werk op school (en nog heel wat uren thuis vanwege feit dat ik ben gestart op een nieuwe school, overdracht naar het voortgezet onderwijs, adviesgesprekken, enz.) red ik het niet om zoveel te maken. Om die reden stond het er dus niet op :). 

Vorige week gaf ik een lezing en toen heb ik eens even uitgezocht wat ik nog had liggen, nog wat dingen bijgemaakt overal tussendoor en na een hele leuke ochtend met gezellige dames heb ik gistermorgen even foto's gemaakt van de dingen die over waren en op Marktplaats gezet. 

Dus mocht je interesse hebben, kijk even voor alle prijzen en informatie op Marktplaats :). 

Hieronder het assortiment voor nu ;). 

Sommige dingen kan ik bij maken, maar van andere dingen is het op = op :).

Recycleren - vestje maat S naar truitje maat 122

Christilène had na een stevige kastopruiming niet heel veel truitjes meer. Het merendeel was te klein en doorgegeven naar de ruilwinkel/goede doel of andere kinderen en zo bleef er weinig over. Bij de ruilwinkel keek ik voor een grotere maat, maar het aanbod was bedroevend weinig. Toen ik al bijna op het punt stond om dan toch tweedehands iets te kopen schoot me ineens in gedachten wat ik eens op Facebook ergens had gezien. Een kleiner vest maken van een groter vest. 

Ik had wat dingen gekregen voor dit doel, maar steeds niets mee gedaan, omdat het ruilwinkel-aanbod dusdanig groot was dat ik helemaal niets extra nodig had. Ik keek in de stapel en vond een leuk geel vestje maat S. Ik liet het haar zien. Wat vind je hiervan? 'Ohh die is leuk! Jammer, die pas ik niet...' Ik wist genoeg; dat leek me een mooi probeer-project...

Ik zal proberen het zo goed mogelijk uit te leggen, maar de fotokwaliteit is niet altijd even goed, omdat ik soms ook heb gefotografeerd op niet zulke geschikte momenten qua licht.

Je hebt nodig: 

- Te grote trui/vest
- Goed passend vestje/truitje
- Spelden
- Stofschaar
- Evt. iets om het op te leuken, bijv. applicatie/knoopjes/enz.

Ik nam alles mee in een tas toen we naar de speeltuin gingen ;)... Kinderen lekker spelen, mams lekker knippen...

Dit is de echte kleur; gaaf hè :)...

De mouw leg je met het boord gelijk aan het boord van de grote mouw (dan hoef je nl. geen boord meer maken of aan te zetten). Even binnenstebuiten keren en langs de mouw spelden (hier op de foto is het nog niet binnenstebuiten gekeerd, maar als je speldt moet je dat even doen. Als het passende vestje aan de kleine kant is maak je het allemaal iets groter. Voor meer lengte: Leg het kleine vestje iets verder bij de onderkant van de mouw vandaan, zodat de mouwen iets langer worden. Voor een groter vestje kun je ook het royaler spelden, zodat het in het geheel iets groter wordt).

Doe eventuele knoopjes van het vestje dicht. (Nog steeds binnenstebuiten) Leg het passende vestje in het midden op het grotere vest:

En weer gewoon erlangs spelden. Bij de mouwen even de mouwen terugvouwen, zodat je een 'hesje' speldt:

Zo ziet dat er dan uit:

Hier nog iets duidelijker van de mouwen. Ook dan vouw je het terug - in dit geval het vestje:

Dan uitknippen ongeveer 1 cm naadtoeslag houden. Uit de losse pols de hals geknipt:

In spiegelbeeld op de andere leggen, zodat het gelijk wordt... Kijk maar:

En ook langsknippen:

 Klaar met knippen:

Ik heb gewoon 4 verschillende klosjes geel (ook wat lichtere geeltinten) op m'n lock gezet en de zijnaden gelockt en de schoudernaden (en gewoon doorgelockt achter langs de hals zoals je ziet):

En dan nu het lastigste klusje (vind ik dan). De mouwen erin zetten. Ook gewoon maar simpelweg beginnen en zien waar het schip strandt... Bovenin het midden meten, onderin de naad op de zijnaad leggen. Je legt de mouw goed (dus niet binnenstebuiten) in het binnenstebuiten gekeerde vestje. En dan gewoon spelden van middenonder naar middenboven en terug. Ik hield wat over (vraag me niet hoe, haha ;)), dus plooide bovenin het mouwtje voor een speels effect.

En ziedaar; bijna klaar... Ik zal jullie meteen verklappen waar ik de mist in ging, zodat jullie het in 1x goed kunnen doen :P... Het plooien moet aan de ene kant natuurlijk 'vooruit' en de andere kant 'achteruit, zodat het symmetrisch is. Oepsie, die van mij zitten beiden naar achteren, nouja, pech... De mouwen heb ik ook gewoon gelockt. Rrrrtttt, klaar, daar kan ik met de hand niet tegenop...

Uit een restje heb ik een boordje geknipt van 4 cm. Met de naaimachine in een lichte zigzag erlangs gestikt als biaisband. Toen dubbel teruggeslagen eromheen en met de hand heel voorzichtig onzichtbaar vastgezet. Aan de voorkant had ik het afgeknipt (ongeveer 1/2 cm overgehouden om terug naar binnen te slaan) en ook vastzet aan elkaar (lastig uitleggen, maar ik heb de voor- en achterkant van het boord aan elkaar ook vastgezet om het voorpand heen; hopelijk snappen jullie het), zodat het mooi aansloot:

Klaar :)! Lekker makkelijk te combineren en ze draagt hem echt veel. Ze vindt hem heerlijk zitten (logisch; ik pakte een bestaand passend vestje), hij staat leuk en past makkelijk ergens bij. Donkerblauw rokje, zwarte glitterjurk, spijkerkleding, ideaal :)...

Het klinkt als een moeilijk project, maar dit is echt heel makkelijk en snel. Nu heb ik steeds een stukje gedaan en het boord zag ik een beetje tegenop, dus heeft wel een poos op m'n bureau gelegen. Maar met het boord ben ik totaal 3 kwartier bezig geweest denk ik en de rest van het vestje 10-15 minuten... Foto's maken van de tussenstappen was meer werk ;). Als je het met alleen een naaimachine moet doen, kan ook prima. Zelf zou ik met een lichte zigzag de naden stikken en dan afwerken met een overlocksteek op de naaimachine of een zigzag. Eventueel een kartelstofschaar, afhankelijk van hoe rafelig de stof is. 

Mocht je dus nog een te groot vest hebben of trui en een kleiner exemplaar nodig hebben; gewoon beginnen en proberen. Als het lukt is het meegenomen, als het mislukt; geen ramp...

Heb jij weleens een kleiner exemplaar gemaakt?