Duurzaam kinderverjaardag vieren

Iemand vroeg op Facebook hoe je duurzaam een kinderverjaardag kon vieren. Leuke vraag, dus vandaar dat ik zomaar wat ideeën even op een rijtje zet die ik al eerder gedeeld heb:

Cadeaus inpakken met stof of met oud papier (wat als vulmateriaal in dozen zit):

Inpakken in oude kranten/tijdschriften kan ook leuk zijn of stofjes van de kringloopwinkel of in inpakpapier dat je eerder gekregen hebt en kunt hergebruiken (voorzichtig strijken - zonder stoom - kan het papier een stuk gladder maken als het verkreukt is).

Een vlaggenlijn zelf maken van oude (spijker-)stof:

De supersimpele tutorial staat op m'n lijstje om nog een keer uit te schrijven...

Cijfer voor het raam of op de deur van oud papier (als je het buiten hangt moet het wel droog zijn...)

Stoel versieren met lint, kant, stoffen mini-vlaggenlijn, repen stof (zelfs gescheurde repen van een oud laken geven een leuk effect wanneer je die om de stoel drapeert en er bijv. bloemen mee maakt of stoffen bloemen erbij plakt)

Zo simpel kan het zijn. Taart of lekkers kun je natuurlijk zelf maken. Dat bespaart in de meeste gevallen geld en afval. Maar je kunt ook je visite vragen om i.p.v. een cadeau gewoon lekkere taart of hapjes mee te nemen. 

Enkele ideeën:

Appeltaart

Appelplaatkoek

Tiramisutaart

Pindarotsjes

Frikandelbroodjes

Hartige hapjes

Mocht je dieetwensen hebben kun je altijd voor deze taart gaan met 0 calorieën ;)... 

Zonder gekheid; die verjaardagsring kan een duurzame keuze zijn omdat het voor ieder kind weer gebruikt kan worden en er maar liefst 12 kaarsjes in passen. Ook kun je het gebruiken als ring voor een thematafel, enz. Multifunctioneel inzetbaar dus. Zelf heb ik deze niet. Hier vinden ze een kaarsje in een tompouce bijvoorbeeld ook leuk. 'Omdat het rose is' of om welke reden dan ook. Tot nu toe hebben we geen torenhoge stapeltaarten of slagroomfototaarten besteld, maar mochten ze toen ze wat ouder werden gewoon zelf iets kiezen in het koelvak bij de supermarkt. 

Wat zijn jouw duurzame ideeën voor het vieren van een (kinder-)verjaardag?

Als je het leuk vindt om m'n blog te volgen; er zijn diverse opties:

1. Met een Google-account kun je rechts in beeld op de blauwe button 'volgen' klikken.

2. Met een e-mailadres kun je rechts bovenin in beeld je mailadres invullen en dan op de grijze button 'submit' klikken. Je ontvangt dan een mail als ik een bericht heb geplaatst (dit kan in je spambox terecht komen, dus houd het even in de gaten. Het komt vaak voor dat je pas 10-12 uur nadat ik een bericht online heb gezet pas een update krijgt in je mailbox).

3. Via Facebook. Als je daar een 'like' geeft, kun je me volgen, welkom!

4. In mijn Facebook-groep. Van harte welkom om lid te worden en mee te kwebbelen...

5. Ook op Pinterest ben ik te vinden. Welkom om me te volgen!

Buitenspelen in de regen...

Regen en kou; vast niet het weer waarbij je denkt aan buitenspelen. In de zomer/lente of eventueel als het gesneeuwd heeft is het heerlijk om naar buiten te gaan, maar in de regen dus ook :)...

Op de 1 of andere manier hebben de plassen voor ons huis een onweerstaanbare aantrekkingskracht op onze kinderen. Ze MOETEN er even in stampen... Zondag uit de kerk had Jochanan voor het eerst sinds weken zijn nette schoenen weer aan (tot die tijd droeg hij zijn snowboots, omdat die ruimer zaten en hij niets anders wilde dragen na zijn gebroken been). Christilène kwam in de stromende wegen joelend naar de voordeur rennen, Peter kwam erachteraan, maar Jochanan bleef glimmend achter, stampstampstamp... Ik riep 'Jooch, niet met je schoenen joh...' maar glunderend kwam hij binnen, wees naar z'n broek en zei trots 'allemaal spetters...' Toen moesten we alle drie toch lachen... 

Gistermiddag bijna hetzelfde. Christilène werd uit de auto gelaten door de moeder die haar thuisbracht. Ze rende glunderend naar de plas, stampte 3x keihard dat de spetters in het rond vlogen en de moeder keek even heel verbaasd... Ik legde uit 'ze mogen altijd in de plassen stampen als ze hun laarzen aan hebben...' Want, heel officieel is dat de 'afspraak'... Je mag stampen in de plassen als je laarzen aan hebt. Dat is ook gewoon een praktisch ding. Ze dragen laarzen met spelen en schoenen als we bijv. naar de kerk of een feestje gaan. Bij die laatste dingen hebben ze dus ook vaak nette kleding aan en ik heb geen zin om gepoetste schoenen in de auto nog te gaan zitten boenen. En ja, het zijn kinderen, dus ja ze mogen vies worden, maar plassen stampen dus met laarzen... (Christilène gaat altijd met laarzen/snowboots naar school, ze hebben binnen 'binnen-schoenen', dus ideaal voor met dit weer).

Dit plaatje zal na bovenstaande schets dus geen verbazing meer oproepen. Het regende al dagenlang en ze waren niet meer te houden. 'We willen buitenspelen...' klonk het eensgezind. Ach, waarom niet? Dus; dikke jas aan, sjaal om en muts op, laarzen aan (uiteraard wilde Jochanan precies nu een keer klompen aan...), sleutel mee en ze pakten speelgoed uit de schuur. Een loopfiets (2ehands, kreeg Jochanan voor z'n 2e verjaardag), de spring skippykoe (van de ruilwinkel ooit, al heel wat jaren in gebruik) en wat stoepkrijt. Ze mogen dan niet te lang hoor. Jassen nat prima, maar ik wil niet dat ze tot op hun huid nat en koud zijn, dus na een poosje komen ze dan naar binnen en hangen we de boel te drogen.

Christilène had de wereldbol getekend. Ze was helemaal blij, want doordat het stoepkrijt nat was, was de kleur veel feller dan normaal. 'Nu kun je het pas écht goed zien!'

Vroeger was ik zelf niet anders. Ik weet nog dat we van die kleine parapluutjes hadden en we het jammer vonden als het stopte met regenen, want dan hoefde je je paraplu niet omhoog te houden...

Ook tegenwoordig heb ik nog geen hekel aan regen. Toen ik vorig jaar nog naar school fietste, ging ik ook in weer en wind. Skipak en regenpak aan en ik bleef warm en droog, ideaal. Daarbij denk ik ook aan de droogte die er was in de afgelopen zomer. Heerlijk dat het zo weer wat bij kan trekken. 

Ik houd wel van de afwisseling :)!

Er zijn ook van die pakken voor kinderen om buiten te spelen, winteroveralls worden ze wel genoemd. Om me heen zie ik wel kinderen die dat hebben en ook op kinderdagverblijven worden die wel gebruikt. Heerlijk warm en nog waterdicht ook. Als het koud is dragen de kinderen skibroeken of -pakken. Toen er vorige week sneeuw lag ging Christilène er ook mee naar school. Ideaal, dan wordt ze in de pauze niet zo koud, want op school trekt ze hem ook zelf aan en uit tussendoor.

Houd jij van regen?

12 of 13 jaar - Werken en geld verdienen...

Er werd geklopt aan de deur. Een jongen uit de buurt vroeg 'Goedemiddag, mag ik voor u het pad sneeuwvrij maken voor 50 eurocent?' Peter heeft zo'n goede metalen sneeuwschuiver en schuift altijd ons pad en soms een stuk van de straat of even het pad van de buurman, dus noodzakelijk was het allerminst, want hij kon het makkelijk zelf. Maar dit aanbod sloegen we bewust niet af. Hoe leuk is het als je op die leeftijd ervoor kiest om niet achter de televisie, computer, smartphone o.i.d. te gaan zitten, maar heerlijk naar buiten te gaan in een poging een zakcentje te verdienen?

Eerlijk is eerlijk; hij had op de bank kunnen gaan hangen zoals het een jongere betaamt ;). Nonchalant met een zak chips, glas frisdrank, film aan en  zitten maar. Maar nee hoor, hij nam initiatief, pakte de bezem, warme jas en handschoenen en vegen maar.
Ik vroeg hem 'en heb je al wat verdiend?' Blij zei hij 'ja!' Ik werd gewoon blij van hem en zei dat hij maar even moest aankloppen als hij klaar was, dan zou ik even chocolademelk warmen.

Tegen de tijd dat hij zijn chocolademelk op had en ik hem nog wat tips gaf waar hij het in de buurt nog meer kon proberen, was ons pad al weer aardig wit, omdat het nog steeds sneeuwde, maar dat deerde niet. Er viel uiteindelijk wel 10-12 cm! Het ging om het idee dat hij met een positieve instelling zelf het initiatief nam en kansen zag om ondanks zijn jonge leeftijd toch een centje bij te verdienen. Als 12-jarige mag je bijna nog nergens werken, als 13-jarige mag je een klein beetje meer.

Ondanks dat onze kinderen nog maar klein zijn, hoop ik stiekem dat ze ook een keer zoiets gaan doen :)... Voor oudere of hulpbehoevende mensen veeg je natuurlijk gratis het pad, geen moeite. Bij anderen mag je gewoon aanbellen en beleefd vragen of je mag vegen voor 50 cent ;)... Natuurlijk moet het geen wildgroei worden in je wijk waarbij tientallen jongeren maandelijks komen vragen voor klusjes.

En nog zo'n leuk voorbeeld van 'de jeugd van tegenwoordig': In de wachtkamer van het ziekenhuis gisteren zaten 2 jonge meiden. Jaar of 14 schat ik. Gewapend met een reclameblokje en een pen zaten ze samen spelletjes te doen. Boter, kaas en eieren, woordspelletjes, zulke dingen. Ik genoot in eerste instantie in stilte van hen. Wat heerlijk om te kijken naar 2 meiden die heerlijk samen zitten te kwebbelen, ondertussen hun hersenen laten kraken over welk woord de ander voor hen in petto heeft. 'Het is toch wel Nederlands hè, niet Frans ofzo?' 'Nee, het is echt een Nederlands woord...' Ik kon het uiteindelijk niet laten om toch te zeggen hoe leuk ik het vond dat ze bezig waren met z'n tweeën in plaats van allebei apart op een smartphone :)...

Waarom zaten we in het ziekenhuis? Nou, gistermorgen toch maar naar de huisarts omdat Jochanan na een kleine val de middag ervoor toch last bleef houden van zijn hand/arm en klaagde over pijn. De huisarts vermoedde een breuk, dus door naar het ziekenhuis en ja inderdaad dat bleek hij te hebben. En jawel toch weer gips... Dusss, daar liep onze brokkenpiloot weer. Nog enigszins waggelt hij omdat zijn gips er net 4 weken af is en nu dus z'n onderarm in het gips met zo'n mini-mitella. 

Worden jullie ook blij van jongeren die dit soort initiatieven nemen om geld te verdienen :)?

Tutorial - Draagdoek tricot zelf maken - recycleren

Toen Christilène klein was leenden we een tricot-slen van een vriendin. Uren heeft ze bij Peter in de doek gezeten, want ze vond het heerlijk. Zelf kon ik niet dragen doordat ik erg verzwakt was in mijn zwangerschap en teveel bekkenklachten had. 1x heeft Peter haar in de doek bij mij gedaan, maar dat was voor de foto. Jochanan vond het daarentegen helemaal niks. Hij spartelde net zolang tot hij eruit was. Toen hij wat ouder was en met z'n snoetje voorwaarts 'geknoopt' kon worden, vond hij het wel goed. Ook toen was dragen voor mij geen optie, hij was echt te zwaar daarvoor.

Nu merkte ik dat Bertian het heerlijk vind om tegen me aan te liggen, dus ik wilde weer de tricot-slen lenen, maar nieuw zag ik ze staan voor 70 euro. Ik houd natuurlijk van 2ehands, dat scheelt weer grondstoffen, dus op Marktplaats zag ik er heel erg veel voorbij komen voor 10-15 euro. Ik reageerde op een advertentie en pas daarna dacht ik aan een grote wikkeljurk/rok die ik nog moest hebben in mijn stoffenbak. Zodra er even een paar minuutjes ruimte was keek ik snel en jawel; daar was de beoogde lap...

Ik had geen voorbeeld en geen laptop bij de hand, dus op gevoel en op basis van het beeld dat ik nog had van de vorige keren, bedacht ik een plan. Dat plan zag er zo uit:

1x de rechte lap van 60 eraf geknipt, daarna scheef van 30 naar 60 gelegd, Peter heeft even de centimeter vastgehouden en daar heb ik langsgeknipt. Je kunt ook even iets zwaars erop zetten ofzo:

Zo zag het eruit. De hele lap paste natuurlijk niet op de foto, dus even wat dubbelgevouwen in het midden. Natuurlijk heb ik 1 kant even wat af moeten knippen omdat het anders 'scheef' zat, maar zo paste het mooi recht erop. Ik heb de 2 schuine flappen aan het midden vastgemaakt, gewoon de 60 op de 60 zegmaar. Gewoon met de 4-draads lock. Daarna de hele rand gelockt...

En klaar:

Meneertje vindt het heeeeerlijk en slaapt er lekker in. Ik ben een dankbare mama dat ik nu kan dragen. Niet hele dagen en kilometers, zo eerlijk moet ik zijn. Maar gewoon lekker praktisch als ik even de tafel wil dekken, een was wil ophangen of als hij onrustig is. Ideaal :)!

Kijk dan; even de doek opengevouwen, kunnen jullie zien hoe lekker hij ligt ;)...

En nu dus voor 0 euro klaar en mooi hergebruik van stof :). 

Zelf ben ik niet zo groot, dus een lengte van 4,5 meter is voor mij prima qua omknopen, ik heb daar voldoende aan. Voor wat bredere of grotere personen zal de originele lengte van iets meer dan 5,5 meter beter passen. 

Mijn eigen tricot lap is niet zo dik als het origineel, dus zal niet geschikt zijn voor dragen tot een kilo of 10, maar de praktijk is dat ik al dankbaar mag zijn wanneer ik de eerste maanden mag dragen en dat hij maar klein was bij de geboorte. Ik kan echt niet 9-10 kg meenemen, dus voor mij is dit een superoplossing :).

Ik zal later nog even wat foto's maken bij daglicht van de babydekentjes die ik zelf heb gemaakt... En ik ga nog proberen zelf wasbare zoogcompressen te maken. Ik heb de naaimachine stiekem wel een beetje gemist ;)... Het valt wel een beetje tegen hoe weinig tijd ik ervoor heb, ondanks dat Peter nog vrij is tot en met eind januari. Ik ben gewoon erg moe, dus slaap iedere morgen nog lang of in de middag een poosje. In de ochtend hebben we visite of doe ik wat huishoudelijke dingen en in de avond is Bertian vaak onrustig, wil hij veel drinken of hebben we visite.
Geeft niet, ik kijk wat er kan en ben blij dat het zo goed gaat :)...

Heb jij weleens stoffen hergebruikt voor iets?

Traktatie - jongen geboren

Christilène mocht trakteren op school, omdat Bertian was geboren. Ik zocht iets dat van tevoren gemaakt kon worden door iemand anders, niet teveel werk was en gemakkelijk ook bijv. 2 dagen later nog eetbaar was. Beschuiten vielen af (worden zo zacht als je van tevoren smeert) en toen ik een poos geleden ergens die chocoladekoekjes voorbij zag komen, dacht ik 'die onthoud ik'.

En zo geschiedde:

Christilène mocht haar 'nieuwe' glitterjurk aan (eigenlijk voor 'netjes', maarja je trakteert niet iedere dag omdat je een broertje hebt gekregen hè ;)) Juf maakte een sjerp en ze was zo trots als een pauw dat ze 'klassen rond' mocht.

Gewoon een kaars of waxinelichtje aan, koekje erboven zodat de chocolade ietsje smelt, dopen in de muisjes en klaar:

Na het uitdelen kon je wel zien welke kleur door het eerste kind gekozen werd ;)... De dag erna voor haar andere juf in een bakje nog los een koekje mee en gedurende de kraamweek werd de rest opgesnoept, mmm lekker!

Het was erg simpel, Peter had het in een avond voor elkaar en het kon maandagmorgen na de vakantie lekker meteen naar school.

De koekjes kocht ik bij Albert Heijn, gewoon die van rond de 70 cent per pakje ofzo. Er zitten er 9 stuks in, dus kun je zelf uitrekenen hoeveel pakjes je nodig hebt ;)... Ook leuk om een zwangerschap aan te kondigen op een verjaardag ofzo. Ene kant rose/witte muisjes, andere kant blauw/wit, mmm lekker!

Verzin jij zelf traktaties of koop je ze kant en klaar? Voor een verjaardag en/of geboorte?

Bedankt - kraamzorg :)

Ik val maar met de deur in huis: Wat hebben we ge-no-ten van de kraamtijd. Bij het aanvragen van de kraamzorg had ik voorkeur opgegeven voor de kraamverzorgsters die we eerder hadden gehad bij Christilène en Jochanan. Beide dames waren erg leuk en ondanks dat ik veel vertrouwen heb in een nieuwe kraamverzorgster leek het me leuk om 1 van beiden weer te krijgen. Scheelt weer wennen aan elkaar, omdat je elkaar al kent. En zowaar kregen we de kraamverzorgster die we bij Christilène ook hadden gehad. Op dag 2 kwam daar nog iemand bij die bezig was met de laatste dagen meelopen om daarna zelfstandig aan de slag te gaan. 

Wat boffen om zo 2 kraamverzorgsters te hebben! Allerlei extra's waren ineens mogelijk, omdat ze tijd genoeg hadden. Christilène was heerlijk vrij vanwege de kerstvakantie en toen er zelfs tijd was voor een spelletje vond ze dat natuurlijk fantastisch. Ze hadden dubbel vlees gebraden, zodat er ook wat in de vriezer kon, bedden van de kinderen verschoond op de laatste dag 'dan heb je daar ook geen omkijken naar de komende dagen' en ook wasbare luiers waren geen enkel probleem dat we daar meteen mee wilden starten. 

In de kraamweek ben ik nog een dag ziek geweest. De griep heb ik vermoedelijk overgenomen van Jochanan en ik voelde me hondsberoerd. Slechte combinatie met ieder uur voeden, ik voelde me na die nacht driedubbel ellendig, maar de lieve dames zeiden 'pak nog maar lekker een uurtje, we nemen Bertian mee en zorgen voor de kinderen...' En zo sliepen wij nog even bij, werden de kids gebadderd en kregen ze hun ontbijt. Wat voel je je dan gezegend zeg!

De kraamverzorgsters hebben afscheid genomen en als aardigheidje heb ik hen een geborduurde jute tas gegeven:

Ideaal voor alles wat ze meenemen naar kraamgezinnen. Van babyweegschaal tot kinderschortjes en van wasbekken tot borstvoedingsboek ;) (gaaf boek, ik heb eruit gelezen en wil het nog gaan lenen bij de bieb. Boordevol informatie over borstvoeding) ... 

Peter is nog vrij voorlopig, dus hij pakt nog veel op in huis. Ik slaap nog vrijwel iedere middag en zal voorlopig nog wel erg moe blijven (ervaring van de vorige keren dat ik borstvoeding gaf... Ajj, die lieve kids eten me op en ondanks dat ik me een slag in het rond eet kost het me veel energie). Toch voel ik me onwijs dankbaar dat het zo goed gaat. Bertian groeit als kool, drinkt goed en is doorgaans een tevreden mannetje die ongelofelijk wordt verwend door z'n grote broer en zus met kusjes en knuffeltjes...

Straks als Peter weer aan het werk is, kan ik niet meer 's middags slapen doordeweeks, dus voor nu neem ik het er nog lekker van :). 

Bij deze nogmaals; Dames, BEDANKT!

Als je het leuk vindt om m'n blog te volgen; er zijn diverse opties:

1. Met een Google-account kun je rechts in beeld op de blauwe button 'volgen' klikken.

2. Met een e-mailadres kun je rechts bovenin in beeld je mailadres invullen en dan op de grijze button 'submit' klikken. Je ontvangt dan een mail als ik een bericht heb geplaatst (dit kan in je spambox terecht komen, dus houd het even in de gaten. Het komt vaak voor dat je pas 10-12 uur nadat ik een bericht online heb gezet pas een update krijgt in je mailbox).

3. Via Facebook. Als je daar een 'like' geeft, kun je me volgen, welkom!

4. In mijn Facebook-groep. Van harte welkom om lid te worden en mee te kwebbelen...

5. Ook op Pinterest ben ik te vinden. Welkom om me te volgen!

Groot nieuws!

Allereerst de allerbeste wensen voor 2019! Waar we na een pittig 2018 hoopten op een betere start van 2019, liep het nog weer anders dan gedacht, maar deze keer positief :)...

Afgelopen maandag - nog net 2018 dus... - werd eerder dan we hadden verwacht onze zoon geboren. Ik moest in het ziekenhuis bevallen, dat wisten we al. En een nacht blijven, ook dat was geen verrassing. Ondanks dat hij de kleinste van de 3 is doet hij het supergoed. 

We zijn zo ontzettend dankbaar dat in allerijl er nog oppas beschikbaar was (dank allemaal voor de hulp in alle vormen, erg blij mee!) en de reactie van de kinderen was superleuk. Ik belde hen op 'we hebben een baby, jullie hebben een broertje...' 'Jippieeeeee!!!' riepen ze in koor. 

Samen met de verloskundige een beschuitje eten...

Ik geef eerlijk toe dat we niet zo leuk weg gingen thuis. Christilène had oorontsteking gehad, was weer beetje opgeknapt. Jochanan had griep en was in de nacht aan het spugen gegaan, dus de wasmachine stond vol met spuugwas, maar we moesten vlot naar het ziekenhuis, dus huphup naar de oppas. 

De kinderen zijn nog een paar tellen langs geweest 's avonds en waren apetrots op hun nieuwe broertje. Ze hadden zelf kleertjes uitgezocht en de volgende morgen na het douchen mocht hij het meteen aan. Dat vonden ze een leuke verrassing natuurlijk bij thuiskomst ;). 'Hé, volgens mij heeft hij onze kleertjes aan....' aldus een oplettende Christilène... 

In het ziekenhuis zijn we enorm verwend omdat het Oud&Nieuw was :)... Niets dan lof voor de begeleiding en verzorging, dank allemaal!

Warme oliebollen met poedersuiker...

Een schaal vol heerlijke hapjes, mmmm smullen!

Echt heel erg leuk om dan bij de eerste voeding op 1 januari de nachtzuster een hand te geven 'nog de beste wensen hè ;)...' Steeds had ik gezegd dat er 1 moment was waarop ik echt niet kon gaan bevallen en dat was Oud&Nieuw, omdat dan alle oppas druk was en ik niemand ermee wilde belasten. Toen het eenmaal zover was, kwam alles alsnog goed, dus dankbaar dat alles weer achter de rug is en voorspoedig is verlopen.

En hier een foto van ons mannetje Bertian :)... Whaaa, wat is hij dan weer klein. Z'n maatje 50-shirt komt tot aan z'n knieën ;)... Krappe 6 pond, dus nog even doorgroeien. Voor we het weten is hij groot, dus we genieten hier eerst nog even van... 

Even iets minder actief dus, maar met een hele goede reden :)...