Feest en rouw...

Wederom hebben we hier in huis zowel feest als rouw... Peter is vandaag jarig en vanmiddag zouden we feest hebben. Vanwege het (toch nog vrij onverwachts) overlijden van mijn lieve opa hebben we besloten het alleen met ons gezin te vieren dit jaar. 

We waren allemaal erg gek met opa/opapa. Ondanks dat opa al jarenlang tobde met zijn gezondheid kwam zijn overlijden toch nog onverwachts...

Het viel anderen op dat we altijd met elkaar zo graag bij onze opa en oma kwamen. Zelfs nog in ons trouwen konden we er nog logeren en in m'n studententijd heb ik bijna een jaar daar in huis gewoond. Ook mijn vriend(inn)en waren altijd hartelijk welkom, ondanks dat m'n grootouders al op leeftijd waren. Het gevulde snoeppotje op tafel was zichtbaar onder handen genomen wanneer we met een aantal 'even' langs waren geweest en geduldig werden de hartjes weer bijgevuld ;). Ook de klein- en achterkleinkinderen waren nooit teveel en bij opa en oma mocht alles (nouja, bijna alles dan, maar wel echt heel veel ja ;)) We zijn dankbaar voor alle herinneringen en het feit dat we oma nog in ons midden hebben.

Boven de kaart/advertentie staat (een deel van) psalm 73 vers 12 berijmd:

'k Zal dan gedurig bij U zijn,

In al mijn noden, angst en pijn;

U al mijn liefde waardig schatten,

Wijl Gij mijn rechterhand woudt vatten.

Gij zult mij leiden door Uw raad,

O God, mijn heil, mijn toeverlaat;

En mij, hiertoe door U bereid,

Opnemen in Uw heerlijkheid.

We zijn dankbaar te weten dat hij nu geen pijn meer heeft, maar voor eeuwig gelukkig is. 

Niet eerder had ik zo'n 'goede' zwangerschap qua fysieke gesteldheid. Ondanks m'n opnames in het begin is het vrij snel goed gegaan en daar ben ik erg dankbaar voor. Tegelijkertijd vind ik het een pittige zwangerschap tot nu toe qua alles wat er is gebeurd... In het achterliggende half jaar overleed m'n schoonmoeder, werd ik erg ziek van m'n zwangerschap, bleek Jochanan heel erg ziek (en werd ons gebed verhoord!), ging Peter door z'n rug, is Christilène nu al een week of 5/6 ziek en niet fit (en gaat grotendeels halve dagen naar school) en nu overleed dus onze lieve opa... Soms vergeet ik bijna dat ik zwanger ben, we rollen van het 1 in het ander...

We zijn donderdag als gezin naar oma geweest. Deel van de familie en visite ontmoet en dan voel ik extra dat ik zwanger ben. Het is bijna 2 uur rijden zonder file (in de ochtend hebben we er 2 uur en 10 minuten over gedaan en geen moment in de file gestaan, maar gewoon druk op de weg) en ik trek dat erg slecht. Dat ik zo'n dag dan de dag daarna teruggeef had ik wel verwacht. Het heeft zo moeten zijn dat we een half jaar geleden al zowel deze vrijdag als de maandag vrij hadden geregeld in Peters agenda, zodat hij met z'n verjaardag een lang weekend verlof had. Hij pakt nu veel op, echt heel fijn...

Eerst maar eens vandaag met de kinderen simpel de verjaardag vieren. Christilène mag Peters stoel straks versieren met vlaggetjes. Samen met Jochanan gaan we potjes honing en lekkers verstoppen. Het is me gewoon niet meer gelukt een cadeau te kopen, dus komt nog wel een keer. Als taart eten we oliebollen. Gisteravond heeft Peter voor z'n 'Oudjaarsavond' 2 pakken oliebollenmix die er nog stonden gemaakt. Vorig jaar rond Oud & Nieuw gekocht met 35% korting (voor maar 58 cent per pak) en eind november nog prima (houdbaarheidsdatum is tot 5-12-2018 ;)). Uiteraard hebben we gisteravond al samen zitten smullen en de kinderen zijn er ook gek op, dus komt vast goed... 

Zo leven we dus een beetje met de dag en kijken we hoe het gaat. Misschien verschijnt er maandag weer een blog, misschien voorlopig niet. Ik moet even zien hoe het loopt hier, maar dan weten jullie dat ik het bloggen niet vergeet, maar dat het hier wat anders liep dan gedacht...

Voor ieder een goed weekend!