Het was me het weekje wel... Ik moet m'n draai gewoon weer even vinden na alle commotie. Dankbaar dat ik erbij kon zijn, zowel bij het condoleren als bij de begrafenis. Wie had dat kunnen denken? Ik geef toe, ik ben nu echt op... Erg vermoeid, slecht en onrustig geslapen al 1,5 week en daardoor last van m'n lijf. Tel daar de laatste loodjes bij op en het is niet verwonderlijk ook natuurlijk...
Het is oké. De dankbaarheid overheerst dat ik erbij kon zijn, dat ik spontaan oppas aangeboden kreeg van alle kanten en dat de kinderen zich kranig hebben gehouden gedurende deze dagen, dat we heel hecht zijn als familie, dat we erg gek zijn met elkaar, dat we over de vele vele kilometers weer veilig thuis mochten komen, enz.
Voor nu gaan we weer over op gezond eten, want we hebben veel 'snel' gegeten, dus dan weten jullie het wel...
Dank voor het meeleven, de berichtjes, mails en kaartjes, het heeft ons erg goed gedaan!
Heel veel sterkte voor de komende tijd, hopelijk kunnen jullie een beetje rust pakken.
BeantwoordenVerwijderen