Mailtjes, berichtjes via Facebook, appjes met maar 1 vraag 'waar ben je?' Nou, even snel een update, we zitten een beetje temidden van een rollercoaster op dit moment...
Tot ons verdriet overleed Peters moeder op Bevrijdingsdag in de leeftijd van 58 jaar (dank voor de lezers die n.a.v. de krantenadvertentie een reactie, mail of kaart stuurden!). Toen ik die week erna 2x in elkaar zakte en me beroerd voelde, gooide ik dat op de weinige slaap, emoties, teveel van alles, enz.
Christilènes feestje ging niet door, die viert ze volgende week vrijdag bij leven en welzijn, onze vakantie werd gevuld met allerlei regeldingen, maar donderdagmiddag voelde ik me zo slecht dat Peter vaststelde dat ik zwanger was. Ik geloofde hem niet. Toch maar een test gedaan en.........
We zijn ZWANGER!! Niet te bevatten, ik kan het zelf nog amper geloven... Ik voel me ontzettend dankbaar, maar het is weer erg pittig (klik even op de link om te lezen wat zwanger zijn voor mij inhoudt)... De rouwdienst/begrafenis heb ik met behulp van medicijnen nog bij kunnen wonen en daarna was de pap he-le-maal op. Ik kòn echt niet meer. Ik ben niet zo zielig in die dingen, maar ik kon letterlijk niet meer op m'n benen staan. In bed gedoken bij m'n ouders waar we de kids ophaalden, daarna naar huis weer in bed en maandag toch maar gebeld met de huisarts. 'Het gaat echt niet meer, ik ben zo ontzettend ziek en al ruim 3 kg lichter :(...'
Deze kent mijn geschiedenis inmiddels, verwees me door naar het ziekenhuis. Dinsdag kreeg ik al een oproep, woensdagmorgen kon ik al terecht en ik ben meteen opgenomen voor een dag waarin ik 2 liter infuus kreeg. Donderdag weer terug voor een 2e lichting. En nog zwaardere medicijnen...
Het ging echt niet meer, ik lag 24/7 in bed en raakte weer in de negatieve spiraal. Ik voel me nu zeker niet fit, maar bij hoe ik me maandag voelde, ben ik echt een ander mens. Ik moet echt heel rustig aan doen (niet aan mij besteed). Lang rechtop zitten gaat niet (en tóch hoop en bid ik dat ik snel weer 1x per zondag een kerkdienst kan bijwonen, afgelopen zondag was ik daar nog te ziek voor), kleine stukjes lopen, kleine inspanningen, maar alles in porties. Waar ik voorheen hop de was aan de lijn hing, deed ik dat maandag per 2 luiers tegelijk, daarna uitrusten en liggen en jezelf hondsberoerd voelen... Ehm, ik kan je zeggen: Dan hangt om 16u je was nog steeds niet aan de lijn ;)... Geloof me: Het moment dat je na zo'n periode van ziek zijn ineens je was in 1 keer aan de lijn kunt hangen, voelt dan als iets waar je dankbaar voor bent... Al die gewone dingen worden ineens speciaal...
Ik voel me happy. Huh? Ja, ondanks dat ik best ziek ben, ben ik echt blij en dankbaar.
- Er wordt veel voor ons gebeden. Op dit moment hebben we best veel voor onze kiezen, maar we voelen ons echt gedragen door ieders gebed. Dank daarvoor!
- Zo ontzettend veel leuke reacties gekregen, warme knuffels en mensen die oprecht blij voor ons waren, we voelen ons gesteund
- Teveel aanbiedingen om op te noemen van familie, vrienden, gemeenteleden, buren, enz. Ze willen koken, oppassen, in de nacht gebeld worden (als het nodig mocht zijn ;)), Christilène naar school brengen, strijken, helpen in het huishouden, me naar het ziekenhuis brengen, en nog véél meer. Wat een zegen, wat een zegen, ik kan er nog steeds niet over uit...
- De zon schijnt :)! Ik heb dinsdag zomaar even in een ligstoel rond 14u buiten gezeten onder de veranda. Deken over me heen. Het was rustig, nog geen kindjes uit school, Jochanan sliep, Peter aan het werk op z'n kantoor. Heerlijk!
- M'n vitamine D is gestegen naar een mooie hoogte, nl. 84 (!!) Wow, ik ben zo dankbaar, want de ampullen krijg ik niet meer weggewerkt, dus m'n stootkuur was nog niet af. De kleine onderhoudsdosis met pilletjes lukt gelukkig wel...
- In het ziekenhuis zijn vrijwillige pianisten die op de vleugel in de hal muziek maken 's middags. Door de medicijnen kon ik weer even rechtop zitten en heb ik zomaar op de gang even ervan kunnen genieten op 2 hoog. Lekker zonder de drukte van de centrale hal, maar wel schitterende muziek. Ook al kan ik dan zelf even niet spelen nu, toch zomaar een cadeautje :)...
- We hebben een echo gehad en daarop onze rijstkorrel gezien ;)... Met kloppend hartje! Wonderlijk hoe dat kan... Ik ben nog maar 6 weken zwanger, maar voor m'n idee weet iedereen het inmiddels. Vorige keren heb ik het met 4/5 weken al iedereen moeten vertellen, bijv. vanuit het ziekenhuis, dus die 6 weken is al een hele mijlpaal (hoewel er al heel wat mensen een vermoeden hadden begreep ik later, omdat ik er zo slecht uit zag... Ahum...)
En die reactie van Christilène was kostelijk toen we vertelden dat we een kindje verwachten: 'Hoe heet de baby?' Hahaha, wij lagen dubbel, zo heerlijk hoe een kind kan reageren... Op haar vraag hoe groot de baby was, antwoordde ik 'zo groot' en hield m'n vingers een paar mm van elkaar. Ze giechelde en ging het tegen iedereen vertellen. De buurvrouw had het al gehoord, vriendinnetjes, op school, iedereen moest het weten 'ik heb een leuke verrassing... Weet je wat? Mijn mama heeft een baby in haar buik...'
Eenmaal thuis van school zei ze 'mam, 1 ding is wel leuk voor jou. We hebben op school met iedereen in de klas voor jou gebeden...' Ahh, smelt...
Hoe nu verder? Nog geen idee eigenlijk. Ik typ m'n blogs vanaf nu in delen en heb gewoon een stuk minder energie dan voorheen. Ik heb leuk werk afgezegd, gezellige bijlessen geannuleerd tot nader orde, ga niet meer mee op schoolreis met Christilène (daar was ze erg verdrietig over, snap ik, ik ook...), enz. Dat zijn dingen die ik vreselijk vind. Ik houd van m'n werk, m'n leerlingen en vind iets afzeggen dat ik heb beloofd afschuwelijk. Maar het is niet meer verantwoord op dit moment. Dan moet je keuzes maken, hoe vervelend ook. Ik blijf bloggen, doe dit voornamelijk liggend (heb in 1 van m'n vorige zwangerschappen zelfs administratief werk gedaan voor een school ;)) en op tijdstippen dat het mij uitkomt. Het kan dus best een keer een week stil zijn, of 2... Het is geen onwil, maar jullie zullen vast begrijpen dat hier thuis nu even voor gaat...
Geniet van het mooie weer!
Tot ons verdriet overleed Peters moeder op Bevrijdingsdag in de leeftijd van 58 jaar (dank voor de lezers die n.a.v. de krantenadvertentie een reactie, mail of kaart stuurden!). Toen ik die week erna 2x in elkaar zakte en me beroerd voelde, gooide ik dat op de weinige slaap, emoties, teveel van alles, enz.
Christilènes feestje ging niet door, die viert ze volgende week vrijdag bij leven en welzijn, onze vakantie werd gevuld met allerlei regeldingen, maar donderdagmiddag voelde ik me zo slecht dat Peter vaststelde dat ik zwanger was. Ik geloofde hem niet. Toch maar een test gedaan en.........
We zijn ZWANGER!! Niet te bevatten, ik kan het zelf nog amper geloven... Ik voel me ontzettend dankbaar, maar het is weer erg pittig (klik even op de link om te lezen wat zwanger zijn voor mij inhoudt)... De rouwdienst/begrafenis heb ik met behulp van medicijnen nog bij kunnen wonen en daarna was de pap he-le-maal op. Ik kòn echt niet meer. Ik ben niet zo zielig in die dingen, maar ik kon letterlijk niet meer op m'n benen staan. In bed gedoken bij m'n ouders waar we de kids ophaalden, daarna naar huis weer in bed en maandag toch maar gebeld met de huisarts. 'Het gaat echt niet meer, ik ben zo ontzettend ziek en al ruim 3 kg lichter :(...'
Deze kent mijn geschiedenis inmiddels, verwees me door naar het ziekenhuis. Dinsdag kreeg ik al een oproep, woensdagmorgen kon ik al terecht en ik ben meteen opgenomen voor een dag waarin ik 2 liter infuus kreeg. Donderdag weer terug voor een 2e lichting. En nog zwaardere medicijnen...
Het ging echt niet meer, ik lag 24/7 in bed en raakte weer in de negatieve spiraal. Ik voel me nu zeker niet fit, maar bij hoe ik me maandag voelde, ben ik echt een ander mens. Ik moet echt heel rustig aan doen (niet aan mij besteed). Lang rechtop zitten gaat niet (en tóch hoop en bid ik dat ik snel weer 1x per zondag een kerkdienst kan bijwonen, afgelopen zondag was ik daar nog te ziek voor), kleine stukjes lopen, kleine inspanningen, maar alles in porties. Waar ik voorheen hop de was aan de lijn hing, deed ik dat maandag per 2 luiers tegelijk, daarna uitrusten en liggen en jezelf hondsberoerd voelen... Ehm, ik kan je zeggen: Dan hangt om 16u je was nog steeds niet aan de lijn ;)... Geloof me: Het moment dat je na zo'n periode van ziek zijn ineens je was in 1 keer aan de lijn kunt hangen, voelt dan als iets waar je dankbaar voor bent... Al die gewone dingen worden ineens speciaal...
Ik voel me happy. Huh? Ja, ondanks dat ik best ziek ben, ben ik echt blij en dankbaar.
- Er wordt veel voor ons gebeden. Op dit moment hebben we best veel voor onze kiezen, maar we voelen ons echt gedragen door ieders gebed. Dank daarvoor!
- Zo ontzettend veel leuke reacties gekregen, warme knuffels en mensen die oprecht blij voor ons waren, we voelen ons gesteund
- Teveel aanbiedingen om op te noemen van familie, vrienden, gemeenteleden, buren, enz. Ze willen koken, oppassen, in de nacht gebeld worden (als het nodig mocht zijn ;)), Christilène naar school brengen, strijken, helpen in het huishouden, me naar het ziekenhuis brengen, en nog véél meer. Wat een zegen, wat een zegen, ik kan er nog steeds niet over uit...
- De zon schijnt :)! Ik heb dinsdag zomaar even in een ligstoel rond 14u buiten gezeten onder de veranda. Deken over me heen. Het was rustig, nog geen kindjes uit school, Jochanan sliep, Peter aan het werk op z'n kantoor. Heerlijk!
- M'n vitamine D is gestegen naar een mooie hoogte, nl. 84 (!!) Wow, ik ben zo dankbaar, want de ampullen krijg ik niet meer weggewerkt, dus m'n stootkuur was nog niet af. De kleine onderhoudsdosis met pilletjes lukt gelukkig wel...
- In het ziekenhuis zijn vrijwillige pianisten die op de vleugel in de hal muziek maken 's middags. Door de medicijnen kon ik weer even rechtop zitten en heb ik zomaar op de gang even ervan kunnen genieten op 2 hoog. Lekker zonder de drukte van de centrale hal, maar wel schitterende muziek. Ook al kan ik dan zelf even niet spelen nu, toch zomaar een cadeautje :)...
- We hebben een echo gehad en daarop onze rijstkorrel gezien ;)... Met kloppend hartje! Wonderlijk hoe dat kan... Ik ben nog maar 6 weken zwanger, maar voor m'n idee weet iedereen het inmiddels. Vorige keren heb ik het met 4/5 weken al iedereen moeten vertellen, bijv. vanuit het ziekenhuis, dus die 6 weken is al een hele mijlpaal (hoewel er al heel wat mensen een vermoeden hadden begreep ik later, omdat ik er zo slecht uit zag... Ahum...)
En die reactie van Christilène was kostelijk toen we vertelden dat we een kindje verwachten: 'Hoe heet de baby?' Hahaha, wij lagen dubbel, zo heerlijk hoe een kind kan reageren... Op haar vraag hoe groot de baby was, antwoordde ik 'zo groot' en hield m'n vingers een paar mm van elkaar. Ze giechelde en ging het tegen iedereen vertellen. De buurvrouw had het al gehoord, vriendinnetjes, op school, iedereen moest het weten 'ik heb een leuke verrassing... Weet je wat? Mijn mama heeft een baby in haar buik...'
Eenmaal thuis van school zei ze 'mam, 1 ding is wel leuk voor jou. We hebben op school met iedereen in de klas voor jou gebeden...' Ahh, smelt...
Hoe nu verder? Nog geen idee eigenlijk. Ik typ m'n blogs vanaf nu in delen en heb gewoon een stuk minder energie dan voorheen. Ik heb leuk werk afgezegd, gezellige bijlessen geannuleerd tot nader orde, ga niet meer mee op schoolreis met Christilène (daar was ze erg verdrietig over, snap ik, ik ook...), enz. Dat zijn dingen die ik vreselijk vind. Ik houd van m'n werk, m'n leerlingen en vind iets afzeggen dat ik heb beloofd afschuwelijk. Maar het is niet meer verantwoord op dit moment. Dan moet je keuzes maken, hoe vervelend ook. Ik blijf bloggen, doe dit voornamelijk liggend (heb in 1 van m'n vorige zwangerschappen zelfs administratief werk gedaan voor een school ;)) en op tijdstippen dat het mij uitkomt. Het kan dus best een keer een week stil zijn, of 2... Het is geen onwil, maar jullie zullen vast begrijpen dat hier thuis nu even voor gaat...
Geniet van het mooie weer!
Poe dat jedaar dan nog een keer voor kiest ,
BeantwoordenVerwijderenAls je al voor zwanger zijn 'kiest', kies ik niet voor de HG. Die krijg ik er 'gratis' bij helaas... Met goede zorg een vrijwel niet meer levensbedreigend in tegenstelling tot 100 jaar geleden. We zijn ontzettend dankbaar met onze 2 kids en kijken uit naar de 3e :)...
VerwijderenGefeliciteerd!! Heel veel sterkte en Gods hulp en nabijheid toegewenst!!
VerwijderenHierbij aansluitend (ik ben dezelfde anoniem): Ik ben de hele dag al aan het nadenken over de vraag: Hoe kan het dat je zoooo verbaasd was dat je zwanger bent? Was het eigenlijk niet de bedoeling? Of? Ik bedoel: Als je al 2 kinderen hebt gekregen is het toch te verwachten dat er elke keer weer een kans is om zwanger te worden? Ik bedoel het absoluut niet verkeerd hoor!!! Het zijn dingen waar ik zelf ook wel mee worstel, gezinsvorming, hoe ga je ermee om hé? Vooral als je (in jouw geval) zoooo beroerd bent...of (in mijn geval) weet dat je hormonen zo vreselijk met je aan het stoeien gaan dat je zo bang bent dat je na een evt. bevalling weer zo depri wordt (ondanks dat je wel weer uitziet naar een kleine)....tegenstrijdig...Een lieve groet van een trouwe lezer
VerwijderenNa mijn zwangerschappen heb ik iedere menstruatie last van (matige tot zeer ernstige) misselijkheid en me beroerd voelen. Soms zo erg dat ik dezelfde medicatie hiervoor gebruik of een dag in bed lig. Ook in de aanloop hier naartoe heb ik daar last van.
VerwijderenVerschil met zwangerschap is dat ik bij een zwangerschap al ruim voor de NOD enorm ga overgeven. Ik had me nu wel steeds honds- en hondsberoerd gevoeld, maar niet overgegeven. Ik dacht dus dat zonder overgeven ik geen positieve test kon hebben, maar blijkbaar kan het ook iets later komen. En natuurlijk alle emoties die we al hadden in die week dacht ik gewoon dat het daaraan lag...
Ter indicatie: Bij Jochanan lag ik met 4,5 week zwangerschap zwaar uitgedroogd in het ziekenhuis en was ik al 5 kg kwijt, kon niets binnenhouden en spuugde 30 tot 50x per dag. Vandaar de verbazing ;)... Ik spuug gelukkig minder dan de vorige zwangerschappen, maar voel me net zo beroerd. Per dag ook verschillend. Nu start ik best fijn op, terwijl ik gisteren een zeer slechte dag had en hele dag in bed heb moeten liggen. Vanuit bed probeer ik dan wat dingen te doen als achter de laptop, wat lezen, enz. want beroerd blijf ik toch.
Heftig joh dat je zo depressief werd! Ik kan me voorstellen dat je dan worstelt met gezinsvorming. Geen idee wat je allemaal al hebt gedaan natuurlijk, maar wellicht kun je eens met een gynaecoloog of verloskundige in gesprek en een preconceptioneel plan maken. En het is ook afhankelijk van veel factoren waardoor je depressief wordt. Is het een eenmalige postnatale depressie, kan het een volgende keer wel helemaal wegblijven of is het een terugkerend (erfelijk?) fenomeen en weet je zeker dat het bij een volgende weer zal komen? Geen vragen waar ik het antwoord op hoef, maar meer wat aan de orde zou kunnen komen tijdens zo'n gesprek.
W.b. mijn beroerd zijn: Daarvan weet ik gewoon dat het slechts 8 maanden duurt. Meteen na de bevalling kan ik weer eten. Soms met mate, bepaalde dingen verdraag ik na 5 jaar nog steeds moeilijk, maar tot nu toe kan ik meteen na de bevalling alles eten wat los en vast zit ;). Daarna geniet ik voor nu al langer van de kids dan dat ik ooit ziek ben geweest :). Niettemin begrijp ik je worsteling, geloof me, dat heeft iedereen waar de zwangerschap/bevalling/prenataal het niet gaat zoals men zou hopen dat het gaat...
Heel veel sterkte toegewenst! Liefs
Ondanks alles, van harte gefeliciteerd!!! Wat fijn dat je nog van de kleine dingen kunt genieten!
BeantwoordenVerwijderenMag ik je toch feliciteren? Ik wens je sterkte toe en ik hoop dat het met jou en het kindje in je buik goed mag gaan. Jullie zijn in mijn gebeden. Yasr
BeantwoordenVerwijderenZeker mag dat :)! We zijn echt heel dankbaar en hopen en bidden dat alles goed mag gaan... Dank voor je gebed!
Verwijderenvan harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap !
BeantwoordenVerwijderenliesbet
Allereerst: van harte gefeliciteerd! Met alle respect, ik begrijp heel goed dat jullie een kindje als een gift van God zien, daar wil ik helemaal niets aan af doen, maar denken dat God dit werkelijk zo wil? Nogmaals, met alle respect, het is een oprechte vraag hoe jullie hier tegenaan kijken, geen kritiek, geen veroordeling. En heel veel sterkte gewenst, leven en dood liggen zo dicht bij elkaar, 1 generatie komt te overlijden, een andere generatie dient zich aan. Lieve groet van Anja
BeantwoordenVerwijderenLieve Anja, dank voor je felicitatie. Ja, we zien het echt als besturing van God dat we een 3e kindje mogen verwelkomen. We zijn dankbaar dat we in de huidige tijd meer mogelijkheden voor behandelingen kennen, waardoor ik nu al een stuk beter ben dan bij bijv. de 1e zwangerschap (5 jaar geleden kwam ik niet eens in en ziekenhuis terecht, achteraf was dat een verkeerde inschatting van de huisarts).
VerwijderenZoveel mensen in onze omgeving zouden heel graag 1 kindje willen, maar tot nu toe ontvingen zij geen kindje. Ik kan me niets anders dan gezegend voelen met een 3e zwangerschap en die tot nu toe voorspoedig verloopt. Ter vergelijking: Bij de vorige zwangerschap lag ik met 6 weken al voor de 2e keer opgenomen voor enkele dagen in het ziekenhuis (i.v.m. uitdroging). Nu mocht ik met 6 weken 2 dagen komen voor een dagopname, terwijl ik nog niet uitgedroogd was. Ik kon de begrafenis, rouwdienst, alles eromheen meemaken, terwijl dat in m'n vorige zwangerschappen niet gelukt was, omdat ik met amper 4 weken al volledig plat lag.
Daar voel ik me zo dankbaar voor :)...
Jij ook sterkte! Ik heb een poosje niet bij je meegelezen, las net weer wat blogs van je, maar ik zie dat je zorgen hebt. Heel veel sterkte, hopelijk gaat het snel beter en gaat de afwikkeling in een hoger tempo... Liefs, Adrianne
Dank je wel, lief van je! En jullie zijn in mijn gebeden.
VerwijderenOndanks alles, van harte gefeliciteerd!!! Fijn dat je nog kunt genieten van de kleine dingen!
BeantwoordenVerwijderenGefeliciteerd en besteed maar de meeste energie aan jerijstkorreltje.
BeantwoordenVerwijderenGefeliciteerd. Geniet ervan(tussen het spugen door)
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat jullie de vorige zwangerschap zoveel praktische hulp kregen.
Groet,Greet
Wat dubbel allemaal. Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat een prachtig wonder is het toch telkens weer.
BeantwoordenVerwijderenEn heel veel sterkte en kracht gewenst met het verlies van (schoon)moeder en oma. Gods zegen gewenst.
Gecondoleerd met het verlies van je schoonmoeder.
BeantwoordenVerwijderenGefeliciteerd met je zwangerschap. Ik heb je blogjes gelezen over wat een zwangerschap voor jouw inhoud. Dat is pittig zeg. Kan natuurlijk niet weten hoe het echt is, maar ik ben blij dat jullie zoveel lieve mensen om je heen hebben die jullie helpen!
Heel begrijpelijk dat je blog nu op de laatste plaats staat. Maak je er maar niet druk om, dat snappen we echt wel ��
Groet Siger
Gecondoleerd en gefeliciteerd! Tja, vreugde en verdriet lopen nogal eens door elkaar heen. Sterkte met de zwangerschapsperikelen. Weet er alles van...
BeantwoordenVerwijderenLieve Aad, ik maakte me (ook) al ongerust, maar las toen in de reacties over het overlijden van je schoonmoeder. Van harte gecondoleerd! En / maar: wat een ontzettend mooi nieuws over je nieuwe zwangerschap! Van harte gefeliciteerd daarmee! (Wat staat dat raar zo na elkaar, maar is beide zeer gemeend!). Ik hoop van harte dat déze zwangerschap prettiger voor je verloopt dan de vorige twee - en dat je straks een mooi, gezond kindje zult krijgen!
BeantwoordenVerwijderenVan harte gefeliciteerd en veel sterkte met alles. Monique
BeantwoordenVerwijderenDat is best veel om te verwerken. Sterkte in het verlies van jullie (schoon)moeder. En ook in het dragen van dit kindje. Wat een zegen ook weer. Hoewel het voor jou nu wel weer heel zwaar is. Hopelijk mag alles met het kindje goed blijven gaan. Wat mooi dat er zoveel mensen om jullie heen staan! Dat is echt toch ook een zegen. Groetjes Gerda
BeantwoordenVerwijderenWat mooi dat je bij al het verdriet om jullie (schoon)moeder, nu ook nieuw leven mag verwelkomen. Ook al is een zwangerschap moeilijk voor je, voor zo,n kindje doe je toch alles en wat een zegen dat je weer moeder mag worden. Probeer, ondanks alle ongemakken, van de zwangerschap te genieten. Wat mooi dat jullie zoveel hulp aangeboden krijgen, ook iets om blij en dankbaar voor te zijn.
BeantwoordenVerwijderenVan harte gefeliciteerd!!
BeantwoordenVerwijderen(En ook nog gecondoleerd met het overlijden van jullie (schoon)moeder en oma, wat een zware tijd moet het geweest zijn)
Ergens had ik ook al een idee dat je misschien zwanger zou zijn, vanwege de blogstilte. Erg leuk dat jullie een kindje verwachten!
Nog als reactie op de mensen die zich afvragen waarom je hiervoor ‘kiest’: ik ken verschillende mensen die niet gelovig zijn, HG hebben en toch een tweede of derde zwangerschap ‘aandurven’ met het vooruitzicht van 9 maanden zwaar afzien en meerdere ziekenhuisopnamens, maar daarna een mooi, lief klein baby’tje als geweldige beloning. Als je het al ‘kiezen’ noemt (wat voor mensen die niet gelovig zijn vaak wel het geval is), dan doe je dat dus met het uitzien naar zo’n klein wondertje.
Adrianne, heel veel sterkte deze komende tijd!! Gods zegen gewenst.
wat pittig allemaal.., allereerst gecondoleerd met het verlies van je schoonmoeder.
BeantwoordenVerwijderenMaar gefeliciteerd met jullie zwangerschap,hoe moeilijk dat en zwaar dat op dit moment ook is.Dan is het ook wel fijn dat je veel mensen om je heen hebt die je willen helpen en steunen. En gelukkig dat het met goede medische hulp ondersteunt kan worden, zo kom je er vast wel weer doorheen. Doe rustig aan (probeer het in ieder geval ;) ) en geniet van de mooie dingen.
groetjes An
Van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap. En sterkte met het verwerken van alles..
BeantwoordenVerwijderenGroetjes een oud-leerling ;)
Ahhhh, nu ben ik nieuwsgierig... Vertel :P...
VerwijderenPetra van Dalfsen (van Schinkelhoeksschool) heel lang geleden.... :)
VerwijderenIk wilde er eerst onder zetten P uit G?? Haha, ik vermoedde het al ;). Dank voor je reactie, meid! Hartelijke groeten thuis :)!
VerwijderenVan harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Gecondoleerd met het verlies van je schoonmoeder. Wat fijn om te lezen dat er zoveel mensen zijn die je willen steunen. Geniet van alle mooie dingen, dat het er maar vele mogen zijn!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Bonny(Fb)
Van harte gefeliciteerd met dit Gods wonder!! Een kindje op Zijn tijd, uit Gods hand♡ Wens je veel sterkte bij alles wat erbij komt kijken. Vergeet niet te genieten van dit nieuwe leven en denk goed aan jezelf! Aanvaard alle hulp die je krijgt!
BeantwoordenVerwijderenLeven en dood liggen dicht bij elkaar.
BeantwoordenVerwijderenDat blijkt nu weer Adrianne ,moeilijk !
Ik hoop dat het goed mag gaan met het
kindje wat jullie hopen te krijgen.
Jammer dat je je zo naar voelt.
Heel veel sterkte,fijn dat mensen
je willen helpen als het nodig is.
Gods zegen toegewenst !!!
Groetjes Jannie
Gecondoleerd met je schoonmoeder (wat jong!). En gefeliciteerd met de prille zwangerschap. Lijkt me ingewikkeld die twee emoties door elkaar en tegelijkertijd en jouw ziekte erbij.
BeantwoordenVerwijderenGefeliciteerd! en Gods Zegen voor dit nu al kleine wondertje <3
BeantwoordenVerwijderenWat een verhaal zeg! Ik wens je veel zegen en sterkte, om te herstellen, vol te houden, te kunnen blijven genieten.
BeantwoordenVerwijderenHartelijke Groet!
oef , Moeilijk hoor om zo in de rouw ook zo'n mooi geschenk te krijgen. Ik wens je heel veel sterkte toe met het verwerken van het verlies en met het ziek zijn deze zwangerschap.
VerwijderenIk hoop dat jullie een lief en gezond kindje mogen ontvangen. Warme groet, Marie
Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap. Veel sterkte in deze zware tijd. Voor jou
BeantwoordenVerwijderenGecondoleerd met het verlies van je schoonmoeder.
BeantwoordenVerwijderenEn proficiat met je zwangerschap!!! Hopelijk zal het meevallen met je hg en kan je toch een beetje genieten van je zwangerschap. En wat leuk dat je zoveel mensen om je heen hebt die jouw kan en wil helpen tijdens de leuke maar waarschijnlijk zware 8 maanden. Groetjes Angelique
Hoi ik lees al poosje mee en geniet altijd met volle teugen van je blog. Allereerst gecondoleerd met het verlies in jullie familie. Poosje terug gaf je al aan dat er ernstige zaken speelde en je daarom.minder zou kunnen bloggen. Toen je blogs uitbleven was dat ahw een seintje voor mij om voor jullie familie te bidden . Wat een enorme zware tijd voor jullie. Verdriet , rouw, nieuw leven, ziekenhuis opname. Fijn om te lezen dat jullie een goed netwerk om je heen hebben .Bid dat je ook.snel weer ietsje mag opknappen. Blijf genieten van de zegeningen. Liefs Angelique
BeantwoordenVerwijderenWat liggen verdriet en blijdschap dicht naast elkaar. Allereerst gecondoleerd met het verlies van je schoonmoeder, sterkte toegewenst met het verwerken ervan!
BeantwoordenVerwijderenMijn vader is 15 jaar geleden overleden, een week nadat onze dochter geboren is. (Het blijven moeilijke weken!)
En natuurlijk gefeliciteerd met je zwangerschap. Ondanks alle kwalen die er voor jou bij horen. Hopelijk mag 't met medicijnen beter gaan. Laat je maar lekker verwennen hoor, al valt het niet mee voor jou om toe te moeten kijken als iedereen voor je bezig is....
Groetjes,
Marleen
Wat bijzonder om te lezen; Wat liggen dood en leven dicht bij elkaar. Heb je boek ontvangen( moestuinieren moet jij nu even aan anderen overlaten) Vind het zo bijzonder dat je van de kleine dingen kunt genieten. Blijf dat maar doen, dan geef je ook je omgeving iets waardevols mee,van waaruit wij mogen leven. Wij zijn zo afhankelijk van de grote Schepper. Wat bijzonder dat je mag ervaren dat er mensen op je pad komen die helpen willen en helpen kunnen. Wat fijn ook voor je man en kinderen ondanks al het verdriet om jullie (schoon)moeder en oma. Alles wordt geleid en bestuurt. Als we het van de Heere verwachten zullen we ook niet beschaamd uitkomen (ps 25:3) Een ondanks alles goede zwangerschap toegewenst Hart. groet A te Alblasserdam
BeantwoordenVerwijderenVan harte gefeliciteerd met de kleine rijstkorrel!Prachtig nieuws, maar wat een pittige tijd voor jullie. Ik wens jullie Gods nabijheid toe in alles
BeantwoordenVerwijderenLieve Adrianne,
BeantwoordenVerwijderenGecondoleerd met het overlijden van je schoonmoeder.
Daarnaast natuurlijk van harte gefeliciteerd met de zwangerschap.
Eigenlijk reageer ik nooit maar lees altijd mee.
Inderdaad als je dan tijdje niets hoort denk je van er zou toch niets zijn?
Ik wil laten weten dat ik enorm veel respect en bewondering voor je heb.
Voor alle dingen die je doet vol van overgave.
Waar je de tijd en kracht vandaan weet te halen. Mooi om te zien, dat er ook voor jou gezorgd wordt.
Waarschijnlijk als je in een gemeenschap woont en elkaar tijdens kerkdiensten ziet is de samenhorigheid veel intenser en vanzelfsprekender dan wonen in een grote stad.
Hoop dat je zwangerschap verder voorspoedig mag verlopen en dat je eigen gezondheid er niet nog meer onder te lijden krijgt.
Ik wens je heel veel liefde licht en kracht.
Al weet ik dat je hier al wordt door omringd en dit ook ontvangt.
Een prachtig mooi mens dat vind ik jou.
Diepe buiging.
Bianca uit Almere
Gecondoleerd met het overlijden van je schoonmoeder.
BeantwoordenVerwijderenVan harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap.
Wat dubbel allemaal, leven naast dood, sterkte met alle verdriet en zorgen en tegelijk gefeliciteerd met het wonder van nieuw leven wat in je mag groeien! Fysiek en mentaal is een zwangerschap lang niet altijd gemakkelijk en mogelijke opmerkingen van derden maken het soms nog lastiger. Ik hoop dat je een betere zwangerschap mag hebben dan de vorige keren en dat de 8 maanden maar voorbij mogen vliegen. Ik bid voor je!
BeantwoordenVerwijderenNou... dat is ook een rollercoaster aan gebeurtenissen.
BeantwoordenVerwijderenJij en je gezin gecondoleerd met het overlijden van je schoonmoeder.
Gefeliciteerd met je zwangerschap en heel veel sterkte ermee. Ik hoop van harte dat je er deze keer minder ziek van zult zijn.
Gefeliciteerd met je zwangerschap doe en veel sterkte. Alles komt goed.
BeantwoordenVerwijderenAch, wat verdrietig, gecondoleerd met je schoonmoeder en vooral ook sterkte voor Peter. Dat is niet zomaar wat, het overlijden van je moeder.
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk gefeliciteerd met de zwangerschap. Hopelijk voel je je snel wat beter.
allereerst gecondoleerd met het verdrietige verlies. En van harte gefeliciteerd met je zwangerschap. Probeer dingen maar per dag te bekijken en per dag te leven. Ik hoop dat er ook momenten zijn dat je je wat beter voelt. Een hartelijke groeten Eline
BeantwoordenVerwijderenAdrianne, onze dochter was met de eerste drie kinderen ook zo vreselijk naar. Toen ze in verwachting was van de vierde las ik op internet over gemberthee en keltisch zeezout. Bij Vimenta. Ze is het gebruiken precies zoals ze het voorschreven. En o wonder, het spugen stopte. Ze is het tot de laatste dag blijven gebruiken. Onlangs is haar vijfde kindje geboren. En weer hetzelfde verhaal. Ook wordt het suikergebruik in de ban gedaan. Adrianne, als je er de moed voor krijgt, google op Vimenta. Ik hoop erg voor je dat het middel mag helpen.
BeantwoordenVerwijderenLieve groet van Mary
Sterkte in alles voor jullie allemaal
BeantwoordenVerwijderenBrr wat heftig allemaal! Als ik lees dat je schoonmoeder op 58-jarige leeftijd overleden is, dan schrik ik daar van! Veel te jong! Ik ben 65 jaar! Ik wens jullie veel sterkte met het verlies van jullie moeder en oma.
BeantwoordenVerwijderenEn nu een nieuw kindje, geweldig, maar met jouw zwangerschappen ook enorm zwaar. Toch van harte gefeliciteerd met deze zwangerschap. Lieverd, ik denk aan je en wens je veel kracht!
Zwanger! Wow! Gefeliciteerd!
BeantwoordenVerwijderenMaar wat een zorgen. Sterke met alles!
Hartelijke groet Yvonne
Late gelukwensen van mij, maar niet minder gemeend. Ik heb de hele afgelopen weken regelmatig aan je gedacht. Ik wens jullie een gezond kindje toe en hoop dat alles goed mag gaan. Ook met jou.
BeantwoordenVerwijderen