Maar liefst 13 graden was het 's middags hier op de Veluwe. En meteen treedt hier dan een verandering op: Kinderen spelen massaal op straat :)... In de winter wordt er ook genoeg buiten gespeeld, hoor, maar gistermiddag uit school wilde Christilène niet eens wat drinken binnen, maar meteen in de speeltuin spelen ;)... Al snel was het een gezellige boel, want er waren meer kinderen die er zo over dachten.
Ondanks dat we niet in een grote stad wonen, gaan de kinderen uit onze wijk naar allemaal verschillende scholen en verschillende groepen. En toch trekken ze na schooltijd met elkaar op. Mooi om te zien :).
Wij wonen in een wijk met 2 speeltuintjes. 1 voor kleinere kinderen (pal voor ons huis, zo ongeveer in de voortuin), 1 voor grotere kinderen (naast ons huis, als ik 1 stap uit de voordeur zet, zie ik deze). Geregeld ga ik mee, zit heerlijk op een bankje met andere buurtjes en vaak maken we er iets gezelligs van. We appen of chatten met elkaar 'neem jij thee mee? Zal ik wat voor de kinderen meenemen? Wil Christilène ook onder de sproeier?' Enz. Al snel is het dan heel gezellig en steeds meer mensen haken aan, totdat het bankje te klein wordt voor alle buurvrouwen, dan halen we een plaid erbij of zelfs een echte zitzak, haha echt gebeurd!!
Maar; inmiddels is dametjelief ruim 4 en wil vaker in de speeltuin en op straat spelen dan dat ik tijd heb om erbij te zitten. We wonen aan een doodlopende straat, ze let goed op met oversteken en er is voldoende stoep om veilig te kunnen lopen. En dan begint het; los-la-ten... Oww, dat vind ik best moeilijk, maar je moet ergens beginnen... Ze mag dus nu - als ze het even vraagt - alleen naar de speeltuintjes en onderling appen we met de ouders als de kinderen bij 1 van ons binnen gaan spelen.
En dat letten op elkaars kinderen dan? Ik ga geregeld even kijken of ze nog fijn spelen en zo doen andere ouders dat ook. De ene keer geeft de 1 iets te drinken, een andere keer deelt een volgende ijsjes uit, maar ook helpen we elkaars kinderen door bijv. de schommel een zetje te geven, een gevallen kindje te troosten, enz. Als ze groter worden, is het onmogelijk om ze 24/7 binnen te houden.
Een voorbeeld: Het is alweer een poos geleden dat een buurkindje met vriendje aan het fietsen was. De containerwagen leegde alle containers, wat leuk was dat! Ze fietsten pal achter de containerwagen aan die steeds een paar meter reed, weer een container leegde, enz. Een leuk spelletje en dus dikke lol met elkaar... Ik zag het gebeuren vanuit het keukenraam, maar wat zij niet wisten (en ik wel) is dat die wagen aan het eind achteruit begint te rijden, omdat het doodlopend is (en de chauffeur hen onmogelijk kon zien, omdat zij op een paar cm achter hem fietsten en dus helemaal onzichtbaar, tenzij hij bijv. video oid had). Meteen ben ik naar buiten gelopen en heb ze vriendelijk maar beslist weggestuurd en uitgelegd dat de wagen achteruit zou komen. Even met hen op de stoep gewacht, gezwaaid naar de chauffeur en we gingen weer uit elkaar. Nog even de mama op de hoogte gebracht dat ze wellicht verontwaardigd konden reageren dat ik hun 'spelletje' had onderbroken... (met toestemming deel ik dit verhaal)
Andersom gebeuren dit soort dingen ook. Ik ben echt dankbaar hiermee. Peter en ik komen hier allebei niet vandaan, zijn 6,5 jaar geleden volledig nieuw binnen komen rollen en we hebben echt een fijne buurt. Als ik dan weleens verhalen hoor over burenruzies, gezeur, langslepende conflicten, enz. Dan voel ik me echt gezegend!
Gewoon in een tijd waarin een term als 'individualisering van de samenleving' veelgehoord is. Het kan dus ook anders :)... Ik snap echt dat er plaatsen zijn waar je je kind niet veilig alleen op straat kunt laten spelen. En nee, we zijn niet naïef hier. We hopen alleen dat we bovenstaande sfeer nog lang mogen behouden hier :)...
Nou, geniet van de zon, van de aankomende lente, van de bloemen die weer opkomen, de vogels die zingen, de bomen die uitlopen en nog veel meer.
Om welke eenvoudige dingen voel jij je dankbaar?
Volg me ook op Facebook, in de Facebookgroep of op Pinterest, welkom!
Inderdaad superleuk dat de kinderen van de verschillende scholen elkaar opzoeken en samen spelen.
BeantwoordenVerwijderenIk kan erg blij worden van een vriendelijk zonnetje en een mooie blauwe lucht.
Huisvlijt
Klinkt als een ideale situatie, erg fijn. It takes a village to raise a child :). Hier zou ik me ook dankbaar voor voelen. Ik word er ook altijd blij van als (mijn) kinderen samen spelen ( natuurlijk ook met andere kinderen ) :).
BeantwoordenVerwijderenEn de lente...echt heerlijk. Dichtbij ons huis zijn alweer lammetjes en geitjes geboren, prachtig.
Siger
Ruim vier jaar vind ik,eerlijk gezegd, toch wel nog jong om alleen naar een speeltuin te laten gaan, zelfs al is het maar een straat oversteken. Kinderen van die leeftijd laat je mijns inziens, niet alleen in een speeltuin. Er mag dan al een regeling afgesproken worden dat één van de ouders af en toe gaat kijken, maar toch....Ik kan me voorstellen dat je niet altijd tijd of zin hebt om op een bankje te zitten terwijl de kindjes spelen maar het is wellicht makkelijk.
BeantwoordenVerwijderenLoslaten ja, maar nog niet op die leeftijd. Je dochtertje mag dan wijs en verstandig zijn voor haar leeftijd, voorzichtig zijn in het oversteken van de straat maar je weet nooit hoe het meisje zal reageren als er zich iets onverwachts voordoet als ze zonder toezicht op de speeltuin is bv ander kindje valt, dochter panikeert en gaat hulp zoeken maar let bij het oversteken niet op het verkeer.....Je weet ook niet wie of wat op de speeltuin rondloopt. Het zal je kind maar wezen die wordt lastig gevallen (en erger nog) door een pedofiel.
Zure bom op , misschien...
VerwijderenDenk dat dat per situatie verschilt,..dit klinkt toch veilig en overdacht...denk dat het zeker kan als het zo dichtbij is!en tja,..pedofielen kunnen er altijd zijn ook als je kind ouder is hoor!je kan je altijd wel bang maken om van alles,..das ook geen leven!
VerwijderenHet mooiste wat er is: een fijne buurt om in te wonen met respect voor elkaar en elkaars kinderen. Een zegen!
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk, kinderen die buiten het eeuwige zicht van hun ouders groot mogen worden, en lekker buiten spelen en rommelen. Dat gun je ieder kind toch? En als andere volwassenen ook zo af en toe even opletten, dan gaat het (meestal) goed....
BeantwoordenVerwijderenwat fijn dat jullie in een fijne buurt wonen met speeltuintjes vlakbij! Ja het begint nu echt lenteachtig te worden, gisteren nog een mooie fietstocht gemaakt, genieten is dat, brood mee en al op een bankje gezeten in de natuur, niks mooier.groet, Lucie
BeantwoordenVerwijderen