Schapen drijven...

Woensdagmiddag fietste ik naar school om de kinderen op te halen. Het viel me op dat de schapen zo dichtbij liepen (voor de stadse mensen onder ons: Er worden op de Veluwe overal heen op de hei schaapkuddes uitgezet om te grazen. Op enkele heides is dat een kudde met herder die steeds trekt, maar ook geregeld wordt een kudde 'uitgezet', dus gebracht, stroomhekje eromheen en steeds verplaatst). Ik was niet heel erg vroeg, schonk er geen aandacht aan en haalde de kinderen op. Op de terugweg liepen de schapen op het fietsbad, in de berm en op de weg... Maarja, wat begin je in je eentje tegen een kudde schapen? Meteen heb ik de politie gebeld en terwijl ik nog aan de telefoon zat 'TOEEEETTTTT!!!!!' zo dat was duidelijk, bijna werd er een schaap aangereden. Nu ben ik geen dierenhater, maar toch was dat m'n laatste zorg op dat moment... De school ging uit en veel auto's gevuld met kinderen kwamen langs en moesten de schapen ontwijken, echt levensgevaarlijk...

Een moeder vertelde dat er al melding van was gemaakt, maar dat het al de 4e keer was deze week en dat er niets aan werd gedaan door de herder. Hmm, ik had het nog niet eerder gezien deze week, maar vond deze keer meteen genoeg, vandaar dat ik de politie belde, dit kan echt niet...

Al bellend met de politie, fietsend en tringelend met m'n fietsbel probeerde ik de schapen al terug de hei op te krijgen. Een andere moeder stopte en ook 2 jongens van een jaar of 10 stapten uit. Ze begonnen met samendrijven en ik zag dat ze wel wat hulp konden gebruiken. Dus: Bakfiets gevuld met kindjes door het hek, op het zandpad al hobbelend de kudde achteraan. En wat denk je? Dat ging erg goed :)... Owwww, wat heb ik m'n Iphone gemist... Het was een plaatje waard. Toen zij met z'n 3-en eenmaal de kudde voor mij op het pad hadden liepen de schapen per 6-8 breed op een drafje voor me uit, ik al tringelend erachteraan en de kinderen zaten zich te verkneuteren in de fiets...

Tot zover ging het vrij gemakkelijk... Maar, waar moesten die schapen naartoe? Zo'n kilometer verderop zagen we een stuk verderop het hek. Platgelopen, alle paaltjes eruit... De jongens waren teruggelopen, omdat ze dachten dat de politie eraan kwam (bleek de boswachter te zijn). Toen waren we nog maar met z'n tweeën. En nu was er geen pad meer, maar alleen bosgrond. Lees: takken, kuilen, bosbessenstruiken, stronken, bomen en schapenpoep... Tsja, wat doe je dan? We probeerden met z'n tweeën naar de opening de schapen te drijven. 'Owwww, nu weten we meteen weer waarom die Border Collies zo handig zijn bij een kudde...' Ik zwikte m'n enkel, viel op de grond, dus ehm, m'n witte legging is niet schoon gebleven en kan vermaakt worden tot poppenleggings...

Een mevrouw en meneer stonden ons gade te slaan. Ik zuchtte nog even 'waarom helpen ze niet even?' maar later bleek al snel dat ze dachten dat wij bij de kudde hoorden en tegen elkaar zeiden 'waarom hebben die mensen geen hond joh, bij zo'n kudde... ';)... Ik riep hen 'wilt u even helpen de kudde te drijven?' En dat wilden ze wel. 'Ze doen echt niks, alleen we zijn met te weinig mensen om ze bijeen te drijven, wilt u daar en u daar gaan staan?' Toen was het zo voor elkaar. Alleen het hekje moest even overeind gezet worden. Ik vroeg de vakantiegangers het even vast te houden om even de fiets op te halen, omdat ik de kinderen niet kon zien. Een andere dame 'hoort u bij deze kinderen, ze staan hier zo alleen...' 'Sorry mevrouw, de schapen waren losgebroken en liepen op de weg, dus we moesten ze even terugbrengen'. 'Oh, oké, ik dacht al, ik blijf er maar even bij staan.' 'Lief van u, erg bedankt voor de hulp!' Kindertjes werden met de bakfiets erbij gereden, het hek was inmiddels weer overeind, de vakantiegangers kwamen weer teruggelopen en wat bleek; de stroom stond niet meer op het hek. Aha, dat was 1 van de oorzaken waarschijnlijk...

We liepen terug en ik belde weer de politie. Waren ze m'n melding kwijt. Zucht... Uiteindelijk weer alles genoteerd, de boswachter nog even gesproken en gezegd tegen de politie dat ik naar huis ging, maar dat de schapen vermoedelijk met een uur wel weer op de weg stonden als er niet snel iets zou gebeuren... Inmiddels waren we een uur verder en voordat ik naar school ging, had ik nog snel de tafel gedekt omdat ik rammelde van de honger ontzettend trek in eten had. Nu was ik helemaal wel toe aan een paar stevige boterhammen met al dat geren en toen ik bij de fiets erachter kwam dat m'n hak van m'n nieuwe laarzen stuk was, baalde ik stiekem wel een beetje... Gelukkig heeft Peter die kunnen repareren dus het enige dat rest is het schoonmaken van m'n laarzen, ik zal niet in details treden... Oja en het maken van poppenleggings, ahum...

Wat een belevenis... Ook voor de kinderen, die vonden het geweldig natuurlijk... Zo voor een keer oké, maar vanmiddag weer, nou nee dankje ;)... Ik ben benieuwd...

Op de 1 of andere manier hebben wij altijd dat soort dingen... Beleven jullie weleens zulke maffe, onverwachtse dingen?