Ruilen - zonder huilen

Alweer paar weken geleden kwam er een vraag voorbij op Facebook of er iemand een prinsessenlaptop had van Disney. Laat ik die nu 3 jaar geleden ofzo bij de ruilwinkel te hebben meegenomen. Het batterijenklepje ontbrak, Peter maakte van een stuk karton een klepje, plakte het vast met tape en, geloof het of niet, nu pas na die 3 jaar beginnen de batterijen leeg te gaan. Het muziekje vond ik af en toe stiekem om dol van te worden (waarschijnlijk door het gebrek aan 'geluidjes-speelgoed'), maar de kinderen vonden het ge-wel-dig... 

Ik vroeg de kinderen 'er is een kindje die heel graag die laptop zou willen hebben. Vinden jullie het goed als mama hem weggeeft aan een ander kindje?' Dat was meteen goed, dus ik stuurde een foto naar haar en ze kwam hem ophalen: Ik liet nog even zien dat hij het nog wel deed en hoe ze de batterijen kon vervangen.

Ze was er zo blij mee dat we 2 zakjes paaseieren kregen. De kinderen vonden het geweldig en waren erg blij met de ruil. Ze had gezegd dat je maar moest zeggen wat je ervoor wilde hebben en toen zei ik 'ik hoef er niets voor te hebben. Als je echt iets wilt geven mag je wel een fruitje voor de kinderen meenemen'. Als ze dus zonder iets was gekomen was het ook helemaal goed geweest :).

Ik houd echt van ruilen. Wat voorbeelden: Een jurkje voor wat broodmeel, een zak kleding voor het repareren van een trui, een big shopper speelgoed voor een big shopper kleding/schoenen/laarzen, enz, enz. Het is absoluut geen 'voor wat, hoort wat'. De dingen lopen gewoon zo. Het ene moment geef ik iemand een paar laarzen omdat ze hier te klein zijn, een andere keer komt iemand vragen of ik wat broodmeel heb en weer een andere keer heb ik een tas voor de ruilwinkel met spullen die ik dan weer vul met andere dingen die ik kan gebruiken of die anderen kunnen gebruiken. 

Alvast een tipje van de sluier: 

Op dit moment ben ik met anderen bezig met voorbereidingen voor het openen van een ruilwinkel... 

Wordt vervolgd...